Τι θα ψηφίσει η Δημοκρατική Συμμαχία για το σχέδιο νόμου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για άσυλο, αντιμετώπιση λαθρομετανάστευσης, τοποθέτηση φράχτη κλπ ;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τον Ιούνιο του 1968 συνέβησαν δυο πράγματα τα οποία για εμένα ήταν καθοριστικά. Το πρώτο ήταν ότι υποχρεωθήκαμε να φύγουμε από την Ελλάδα, διωγμένοι και με διαβατήρια τα οποία θα έληγαν τέσσερις μήνες μετά. Το δεύτερο ήταν ότι εκλήθη τότε ο Παύλος ο Μπακογιάννης στο Ελληνικό Προξενείο του Μονάχου για μια συζήτηση με την Πρόξενο και του αφαιρέθηκε το διαβατήριο. Από εκείνη τη στιγμή και ο Παύλος Μπακογιάννης κυκλοφορούσε με ένα διαβατήριο, το ονομαζόμενο «μπλε» του πρόσφυγα και εμείς με διαβατήρια, τα οποία δεν ήταν νόμιμα –με κάποιο τρόπο.Ξεκινώ έτσι απλώς για να θυμίσω αυτό, το οποίο σωστά είπε πριν μία συνάδελφος, ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ του πολιτικού πρόσφυγα και του οικονομικού μετανάστη. Ο πολιτικός πρόσφυγας στη χώρα μας δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, δυστυχώς, με τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπίζεται, με το σεβασμό, με την ανθρωπιά, με τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπίζεται από κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Ο λόγος, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, για τον οποίο η Δημοκρατική Συμμαχία θα ψηφίσει το νομοσχέδιο αυτό είναι, διότι θεωρούμε ότι είναι ένα βήμα –ατελές, κατά τη γνώμη μου, αλλά εν πάση περιπτώσει ένα σημαντικό βήμα- προς το να ξεκινήσει να υπάρχει μια πολιτική ασύλου σε αυτή τη χώρα, μια πολιτική ασύλου που έχει βεβαίως πάρα πολύ μεγάλες δυσκολίες που θα πρέπει κανείς να τις δει και να τις δει κατάματα. Εδώ συγκρούονται δυο διαφορετικές θέσεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Από τη μια μεριά, συγκρούεται η αρχή της υποχρέωσής μας να διαφυλάξουμε τη δική μας κοινωνική συνοχή και βεβαίως το μεταναστευτικό ρεύμα, το οποίο παρουσιάζεται και θα παρουσιάζεται όλα τα επόμενα χρόνια –τουλάχιστον στο ορατό μέλλον- είναι πάρα πολύ μεγάλο και είναι απολύτως βέβαιο ότι η έλλειψη διαχείρισης από το ελληνικό κράτος του προβλήματος αυτού οδήγησε έναν λαό κατεξοχήν ανεκτικό, έναν λαό ο οποίος δεν είναι ξενοφοβικός –διότι ο ίδιος αυτός λαός έχει φύγει πάρα πολλές φορές στο εξωτερικό- έναν λαό με οικουμενική αντίληψη στα όριά του και τα όριά του είναι η εικόνα του Αγίου Παντελεήμονα, μια εικόνα την οποία μετά βεβαιότητος δεν αντέχει, μια εικόνα η οποία δεν μπορεί να συνεχιστεί. Από την άλλη μεριά, συγκρούεται με αυτό το οποίο είπα πριν, την ανάγκη η ελληνική δημοκρατία να είναι μια σύγχρονη πολιτεία, η οποία θα μπορεί να ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Συγκρούονται όμως και δυο διαφορετικές λογικές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Είχα την ευκαιρία ως Υπουργός Εξωτερικών πάρα πολλές φορές να πω στους συναδέλφους μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται είναι το πρόβλημα της μετανάστευσης. Οι μεν σκανδιναβικές χώρες οχυρώνονται πίσω από την απόσταση, την οποία έχουν από το πρόβλημα και δηλώνουν κατηγορηματικώς ότι το θέμα δεν τους αφορά και κατόπιν τούτου μπορεί να γίνει ό,τι θέλει από το νότο. Οι χώρες της κεντρικής Ευρώπης θεωρούν ότι έχουν κατά κάποιο τρόπο τον έλεγχο της κατάστασης και οι χώρες του νότου δεινοπαθούν και δεινοπαθούν, διότι εκείνες είναι αυτές, οι οποίες δέχονται τα μεταναστευτικά ρεύματα. Ο μεν Μπερλουσκόνι αποφάσισε να κάνει κάποιες συμφωνίες διμερείς με ορισμένες χώρες της νότιας Μεσογείου και η Ελλάδα, η οποία προσπαθούσε επί χρόνια να βρει μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Άρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να συνοψίσω τις θέσεις τις δικές μας. Η πρώτη μας θέση είναι ότι ορθώς θα κάνετε μια προσπάθεια να δημιουργήσετε μια πολιτική ασύλου στη χώρα. Θα είναι τεράστιο λάθος αν αυτό δεν γίνει με αξιοκρατικά κριτήρια και αν βάλετε ανθρώπους που θα είναι λάθος στη δουλειά τους και που δεν θα μπορούν να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι. Δεύτερον, δεν έχετε τη δυνατότητα να κρατήσετε κόσμο. Ας μην έχουμε τώρα αυταπάτες. Όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει ο όρος «στρατόπεδα συγκέντρωσης» κ.ο.κ, τα οποία έχουμε κατά διαστήματα προσπαθήσει να δημιουργήσουμε και τα οποία απέτυχαν. Άρα, αυτό το οποίο χρειάζεται ταχύτατα είναι πολιτική επαναπατρισμού. Όμως, πολιτική επαναπατρισμού δεν μπορείτε να κάνετε αυτή τη στιγμή, διότι δυστυχώς οι χώρες, με τις οποίες θέλουμε να κάνουμε πολιτική επαναπατρισμού, δεν επιθυμούν να συνάψουν τις συμφωνίες. Κατά τη γνώμη μου –εγώ το είχα ξεκινήσει ως Υπουργός Εξωτερικών- οφείλει το Υπουργείο Εξωτερικών να το συνεχίσει, με πολύ μεγάλη πίεση όμως και με τις δυνατότητες, τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση μας δίνει, είναι αδιανόητο ενάμιση χρόνο μετά, όταν τρεις φορές έχει πάει ο Υπουργός Εξωτερικών του Πακιστάν στην Ευρώπη να υπογράψει αυτή τη συμφωνία, σήμερα με το Πακιστάν να μην έχουμε συμφωνία επαναπατρισμού. Είναι αδιανόητο, θα μου επιτρέψετε να το πω, να πληρώνουμε λεφτά ως ελληνικός λαός για το Αφγανιστάν και να μην μπορούμε να επαναπατρίσουμε Αφγανούς. Είναι επίσης, αδιανόητο να έχουμε γίνει αποδέκτης όλου του κύματος της Νότιας Μεσογείου -είτε Μαρόκο είτε Αλγερία είτε οποιαδήποτε άλλη χώρα- που πλέον επειδή δεν μπορεί να περάσει στην Ιταλία, να καταλήγει σε εμάς. Εάν δεν γίνει πρώτιστο θέμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τα θέματα των συμφωνιών επαναπατρισμού, τότε δεν θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε ή τουλάχιστον να μειώσουμε –γιατί να γλιτώσουμε δεν το βλέπω- το πρόβλημα. Θεωρώ, δηλαδή, ότι για εμάς είναι εξαιρετικά σημαντικό να επιταχύνουμε αυτές τις διαδικασίες. Επιτρέψτε μου, κύριε Υπουργέ, να σας πω ότι εγώ συμφωνώ με το φράχτη. Το είπα και δημοσίως. Το είχα καταθέσει και ως άποψη όταν πήγα η ίδια στον Έβρο. Συμφωνώ με το φράχτη, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να φυλάγονται τα σύνορά μας. Βεβαίως, μην έχουμε αυταπάτες. Το κύμα στον Έβρο αυξήθηκε, διότι έφυγαν οι νάρκες. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό θα ξαναεπανέλθει στη θάλασσα. Άρα, για να υπάρξει μία σοβαρή και συντονισμένη πολιτική, θα πρέπει πρώτα από όλα να συνέλθετε ως Κυβέρνηση με το θέμα του Λιμενικού. Εγώ, έκανα τέσσερις φορές προσπάθεια να καταλάβω για το ποιος ελέγχει το Λιμενικό. Απέτυχα και τις τέσσερις. Νομίζω ότι δεν οφείλεται στο εγκεφαλικό μου πηλίκο. Νομίζω ότι οφείλεται στο ότι η Κυβέρνησή σας δεν έχει καταλάβει ποια είναι η δύναμη του Λιμενικού και τι πρέπει να κάνει. Για να μην βρεθούμε, λοιπόν, το καλοκαίρι μπροστά σε αυξημένη εισροή από τη θάλασσα, βεβαιωθείτε ότι θα ξεκαθαρίσετε τις αρμοδιότητές σας μεταξύ σας, για να υπάρχει τουλάχιστον το Λιμενικό, να υπάρχει η FRONTEX, την οποία εμείς φέραμε πριν από ορισμένους μήνες, και να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε μία συντονισμένη πολιτική για το μεταναστευτικό. Σας ευχαριστώ πολύ.