Με ψέματα δεν βρίσκονται λύσεις

«Η οικονομία και η κοινωνική συνοχή είναι σαν τα δάση. Αν καούν, μετά πρέπει να περάσουν χρόνια για να γίνει αναδάσωση». Ειπώθηκε από συνδικαλιστές στην Ελλάδα και από έγκυρους οικονομικούς αναλυτές στην Αμερική και στην Ευρώπη. Δεν αρκεί η οικονομική ασφυξία, που καθιστά αδύνατη την ανάπτυξη και δημιουργεί αβάσταχτη φτώχεια.

Κάθε πιθανότητα διεξόδου από την κρίση εκμηδενίζεται από την έλλειψη κοινωνικής συνοχής. Η συνοχή είναι το ζητούμενο και αυτή είναι η κύρια ευθύνη της κυβέρνησης, που τη διέλυσε και απομάκρυνε την πιθανότητα νικηφόρου πολέμου κατά της κρίσης.
Η κυβέρνηση βολεύεται στα διλήμματα που καλλιεργεί η προπαγάνδα της, όπως «όποιος και να ήταν, τα ίδια σκληρά μέτρα θα έπαιρνε» ή «βλέπετε κανέναν καλύτερο για κυβερνήτη σε ώρα τέτοιας κρίσης»;

Πρόκειται, βέβαια, για ψευδοδιλήμματα, που εμποδίζουν πολλούς να αντιληφθούν το προφανές. Ότι το πρόβλημα για κάποιον που βυθίζεται δεν είναι να ψάξει τον καλύτερο διασώστη. Είναι να ξεφύγει από το δεδομένο βρόγχο που τον τραβάει πιο βαθιά.

Πρώτα γλιτώνεις από τα δεσμά σου και ύστερα αξιοποιείς την απελευθέρωσή σου. Ακόμα και αν δεχθούμε ως υπόθεση ότι δεν υπάρχει καλύτερος μάνατζερ από τον Γ.Α.Π., πρέπει να σκεφτούμε ότι κανένας επιχειρηματίας δεν θα κρατούσε ένα μάνατζερ που προσελήφθη με όπλο μια ψεύτικη υπόσχεση ότι κατείχε το μυστικό της εξεύρεσης χρημάτων που θα έβγαζαν την επιχείρηση από την κρίση.

Μόνο κάποιο μηχανισμοί αποδέχονται ακόμα το αντίθετο, και αυτό παγιώνει το πρόβλημα αδυναμίας δημιουργίας κοινωνικής συνοχής.