Πρόβλημα προσαρμογής
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της κοινωνίας να προσαρμοστούν στο νέο διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Γίνονται σκληρές μάχες οπισθοφυλακής που δεν έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο, απλώς καθυστερούν την αναγκαία προσαρμογή και μεγαλώνουν τον οικονομικό και κοινωνικό λογαριασμό.
Το άνοιγμα των επαγγελμάτων
Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων επιχειρείται με έναν κωμικοτραγικό τρόπο. Από τη μία έχουμε την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία βιάζεται να προσαρμοστεί στις υποδείξεις της τρόικας, δεν είναι, όμως, σε θέση να μετρήσει το οικονομικό και δημοσιονομικό αποτέλεσμα του σχεδίου που προωθεί. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα ελευθερώσει το δρόμο για την καταβολή ακόμη μίας δόσης του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ, δεν θα συμβάλλει, όμως, στο νέο ξεκίνημα που χρειάζεται η ελληνική οικονομία.
Αρνητική θεωρούμε και τη στάση των εκπροσώπων διαφόρων επαγγελματικών κλάδων οι οποίοι λένε «όχι» στις περισσότερες κυβερνητικές προτάσεις, σε μια μάταιη προσπάθεια να διατηρήσουν τα κεκτημένα μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων. Είναι φανερό ότι χάνουν τη συνολική εικόνα και προσπαθούν να δεσμεύσουν το μέλλον με κινητοποιήσεις που προκαλούν τη δικαιολογημένη αντίδραση της κοινής γνώμης.
Το ερώτημα που θέτουμε στους εκπροσώπους των διαφόρων επαγγελματικών κλάδων είναι τι ακριβώς προτίθενται να βάλουν στο τραπέζι για να γίνουν οι υπηρεσίες που προσφέρουν φθηνότερες για το κοινωνικό σύνολο, να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία και να αυξηθούν τα έσοδα του Δημοσίου μέσα από τη συστηματική φοροδιαφυγή που χαρακτηρίζει την ελληνική μεσαία τάξη. Η κυβέρνηση μεταφράζει μηχανικά τις υποδείξεις της τρόικας διεκπεραιώνοντας συμβατικές της υποχρεώσεις και οι εκπρόσωποι των επαγγελματικών κλάδων προσπαθούν να ταμπουρωθούν πίσω από την άρνηση της προσαρμογής. Πρόκειται για μία σύγκρουση που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα έχει μόνο ηττημένους.
Οι οικοπεδοφάγοι
Ενδεικτική της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα είναι και η αντίδραση στην πρόταση της υπουργού Περιβάλλοντος κ. Μπιρμπίλη να αυξηθεί το όριο για την εκτός σχεδίου δόμηση στις περιοχές Natura από τα 4 στα 10 στρέμματα.
Η κ. Μπιρμπίλη βρέθηκε στο στόχαστρο κυβερνητικών βουλευτών που είδαν στην όλη υπόθεση μια καλή πολιτική ευκαιρία να προστατεύσουν -με το αζημίωτο- τοπικά συμφέροντα και να προβάλουν τις αντιρρήσεις τους για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Δυσάρεστη εντύπωση προκάλεσε και η στάση βουλευτών της αντιπολίτευσης, οι περισσότεροι από τους οποίους κάλυψαν με τις παρεμβάσεις τους και τη σιωπή τους τις πολιτικές απρέπειες ορισμένων κυβερνητικών βουλευτών. Σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει δημιουργηθεί μια διακομματική πλειοψηφία για την καλύτερη προστασία των περιοχών Natura που εκμηδενίζει την πολιτική σημασία της διαφοροποίησης συγκεκριμένων κυβερνητικών βουλευτών. Στην Ελλάδα κυριαρχούν η διαπλοκή, κυρίως σε τοπικό επίπεδο, και η διαχείριση του λεγόμενου πολιτικού κόστους. Γι’ αυτό θα χάσουμε τις ευκαιρίες που προσφέρει μια πιο πράσινη -με την έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος- ανάπτυξη, ιδιαίτερα στον τουριστικό τομέα. Προτιμούμε τις κερδοσκοπικές παρεμβάσεις και τον κανιβαλισμό του δημόσιου συμφέροντος από την υιοθέτηση μιας στρατηγικής καλώς εννοούμενης προστασίας του περιβάλλοντος, που θα οδηγήσει, μεταξύ των άλλων, στην αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος.
Μοιραίος εναγκαλισμός
Μέσα από την επικαιρότητα αναδεικνύεται η εικόνα ενός πολιτικού συστήματος και μιας κοινωνίας που δεν μπορούν να απομακρυνθούν από νοοτροπίες και πρακτικές που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Χωρίς τη μείωση του κόστους των υπηρεσιών που προσφέρουν διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι, χωρίς την αύξηση της συμμετοχής της μεσαίας τάξης στα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου και χωρίς την αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος είναι πρακτικά αδύνατο να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο.
Στον εξαιρετικά ανταγωνιστικό και απαιτητικό σύγχρονο κόσμο ελάχιστοι θα ασχοληθούν με τις ελληνικές ιδιομορφίες που περιγράψαμε. Είμαστε ελεύθεροι να οργανώσουμε τη συλλογική αποτυχία μας σε μια περίοδο κατά την οποία χώρες όπως η Τουρκία απογειώνονται αναπτυξιακά επειδή παίρνουν τα μέτρα τα οποία εμείς θεωρούμε πολιτικά αδιανόητα. Οι πιστωτές του ελληνικού Δημοσίου ενδιαφέρονται να πάρουν τα λεφτά που τους χρωστάμε και παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής με αυτό το σκεπτικό. Το πώς ακριβώς θα οργανώσουμε το μέλλον μας και με ποιον τρόπο θα αναπαραγάγουμε τα γνωστά αδιέξοδα είναι καθαρά δική μας υπόθεση...
Το άνοιγμα των επαγγελμάτων
Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων επιχειρείται με έναν κωμικοτραγικό τρόπο. Από τη μία έχουμε την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία βιάζεται να προσαρμοστεί στις υποδείξεις της τρόικας, δεν είναι, όμως, σε θέση να μετρήσει το οικονομικό και δημοσιονομικό αποτέλεσμα του σχεδίου που προωθεί. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα ελευθερώσει το δρόμο για την καταβολή ακόμη μίας δόσης του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ, δεν θα συμβάλλει, όμως, στο νέο ξεκίνημα που χρειάζεται η ελληνική οικονομία.
Αρνητική θεωρούμε και τη στάση των εκπροσώπων διαφόρων επαγγελματικών κλάδων οι οποίοι λένε «όχι» στις περισσότερες κυβερνητικές προτάσεις, σε μια μάταιη προσπάθεια να διατηρήσουν τα κεκτημένα μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων. Είναι φανερό ότι χάνουν τη συνολική εικόνα και προσπαθούν να δεσμεύσουν το μέλλον με κινητοποιήσεις που προκαλούν τη δικαιολογημένη αντίδραση της κοινής γνώμης.
Το ερώτημα που θέτουμε στους εκπροσώπους των διαφόρων επαγγελματικών κλάδων είναι τι ακριβώς προτίθενται να βάλουν στο τραπέζι για να γίνουν οι υπηρεσίες που προσφέρουν φθηνότερες για το κοινωνικό σύνολο, να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία και να αυξηθούν τα έσοδα του Δημοσίου μέσα από τη συστηματική φοροδιαφυγή που χαρακτηρίζει την ελληνική μεσαία τάξη. Η κυβέρνηση μεταφράζει μηχανικά τις υποδείξεις της τρόικας διεκπεραιώνοντας συμβατικές της υποχρεώσεις και οι εκπρόσωποι των επαγγελματικών κλάδων προσπαθούν να ταμπουρωθούν πίσω από την άρνηση της προσαρμογής. Πρόκειται για μία σύγκρουση που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα έχει μόνο ηττημένους.
Οι οικοπεδοφάγοι
Ενδεικτική της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα είναι και η αντίδραση στην πρόταση της υπουργού Περιβάλλοντος κ. Μπιρμπίλη να αυξηθεί το όριο για την εκτός σχεδίου δόμηση στις περιοχές Natura από τα 4 στα 10 στρέμματα.
Η κ. Μπιρμπίλη βρέθηκε στο στόχαστρο κυβερνητικών βουλευτών που είδαν στην όλη υπόθεση μια καλή πολιτική ευκαιρία να προστατεύσουν -με το αζημίωτο- τοπικά συμφέροντα και να προβάλουν τις αντιρρήσεις τους για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Δυσάρεστη εντύπωση προκάλεσε και η στάση βουλευτών της αντιπολίτευσης, οι περισσότεροι από τους οποίους κάλυψαν με τις παρεμβάσεις τους και τη σιωπή τους τις πολιτικές απρέπειες ορισμένων κυβερνητικών βουλευτών. Σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει δημιουργηθεί μια διακομματική πλειοψηφία για την καλύτερη προστασία των περιοχών Natura που εκμηδενίζει την πολιτική σημασία της διαφοροποίησης συγκεκριμένων κυβερνητικών βουλευτών. Στην Ελλάδα κυριαρχούν η διαπλοκή, κυρίως σε τοπικό επίπεδο, και η διαχείριση του λεγόμενου πολιτικού κόστους. Γι’ αυτό θα χάσουμε τις ευκαιρίες που προσφέρει μια πιο πράσινη -με την έννοια της προστασίας του περιβάλλοντος- ανάπτυξη, ιδιαίτερα στον τουριστικό τομέα. Προτιμούμε τις κερδοσκοπικές παρεμβάσεις και τον κανιβαλισμό του δημόσιου συμφέροντος από την υιοθέτηση μιας στρατηγικής καλώς εννοούμενης προστασίας του περιβάλλοντος, που θα οδηγήσει, μεταξύ των άλλων, στην αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος.
Μοιραίος εναγκαλισμός
Μέσα από την επικαιρότητα αναδεικνύεται η εικόνα ενός πολιτικού συστήματος και μιας κοινωνίας που δεν μπορούν να απομακρυνθούν από νοοτροπίες και πρακτικές που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Χωρίς τη μείωση του κόστους των υπηρεσιών που προσφέρουν διάφοροι επαγγελματικοί κλάδοι, χωρίς την αύξηση της συμμετοχής της μεσαίας τάξης στα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου και χωρίς την αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος είναι πρακτικά αδύνατο να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο.
Στον εξαιρετικά ανταγωνιστικό και απαιτητικό σύγχρονο κόσμο ελάχιστοι θα ασχοληθούν με τις ελληνικές ιδιομορφίες που περιγράψαμε. Είμαστε ελεύθεροι να οργανώσουμε τη συλλογική αποτυχία μας σε μια περίοδο κατά την οποία χώρες όπως η Τουρκία απογειώνονται αναπτυξιακά επειδή παίρνουν τα μέτρα τα οποία εμείς θεωρούμε πολιτικά αδιανόητα. Οι πιστωτές του ελληνικού Δημοσίου ενδιαφέρονται να πάρουν τα λεφτά που τους χρωστάμε και παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής με αυτό το σκεπτικό. Το πώς ακριβώς θα οργανώσουμε το μέλλον μας και με ποιον τρόπο θα αναπαραγάγουμε τα γνωστά αδιέξοδα είναι καθαρά δική μας υπόθεση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου