Η οικονομία σε μαθηματικό αδιέξοδο

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Με ευθύνη των κυβερνήσεων Καραμανλή και Παπανδρέου η ελληνική οικονομία έχει περιέλθει σε μαθηματικό αδιέξοδο. Οι αριθμοί μας οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι είναι πλέον πρακτικά αδύνατη η διαχείριση του δημόσιου χρέους.

1 στα 3

Η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει 3 μεγάλα προβλήματα, ο συνδυασμός των οποίων τη ρίχνει στη δική της, κατώτερη κατηγορία μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Έχει ένα εξαιρετικά υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα, που είναι σε μεγάλο βαθμό διαρθρωτικό. Έχει το ρεκόρ στο δημόσιο χρέος, που κινείται με εντυπωσιακή ταχύτητα προς το 150% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Την αρνητική εικόνα συμπληρώνει το έλλειμμα-ρεκόρ στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που οφείλεται στην κατάρρευση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, η οποία κάνει ακριβά -με τα μέτρα της διεθνούς αγοράς- τα ελληνικά προϊόντα και τις υπηρεσίες.
Η πολιτική που εφαρμόζουν η τρόικα και η κυβέρνηση Παπανδρέου αντιμετωπίζει ως ένα βαθμό το πρόβλημα του δημοσιονομικού ελλείμματος, οδηγεί, όμως, στην επιδείνωση του προβλήματος του δημόσιου χρέους και δεν προσφέρει τίποτα στην αντιμετώπιση των τεράστιων ανισορροπιών που παρατηρούνται στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Έχουμε, λοιπόν, μία ουσιαστική μείωση στο δημοσιονομικό έλλειμμα, που συνοδεύεται από την εκτόξευση στα ύψη του δημόσιου χρέους και συνδυάζεται με την αδυναμία προώθησης των εξαγωγικών μας προϊόντων στη διεθνή αγορά και ενίσχυσης του ελληνικού τουρισμού.
Η οικονομική στρατηγική που εφαρμόζεται αντιμετωπίζει μόνο ένα από τα τρία βασικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, γι’ αυτό μοιάζει καταδικασμένη σε αποτυχία.

Εκτός ελέγχου

Με την πολιτική που επέλεξε ο κ. Παπανδρέου οδήγησε, σε διάστημα 13 μηνών, το δημόσιο χρέος από τα 290 δισεκατομμύρια ευρώ στα 337 δισεκατομμύρια ευρώ. Η διαρκής αύξηση του δημόσιου χρέους συνδυάζεται με την επιδείνωση των όρων δανεισμού και τη μεγάλη υποχώρηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, για να δώσει ένα ιδιαίτερα αρνητικό αποτέλεσμα.
Το 2011 το κονδύλι που θα δεσμεύσει το ελληνικό Δημόσιο για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τις συντάξεις των συνταξιούχων του Δημοσίου θα υπολείπεται του κονδυλίου που αναλογεί στους τόκους που θα καταβάλουμε στους πιστωτές μας. Η κυβέρνηση Παπανδρέου παρέλαβε το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ, το έχει ανεβάσει ήδη πάνω από το 130% του ΑΕΠ και, σύμφωνα με τον «προγραμματισμό» αυτό, θα φτάσει στο 160% του ΑΕΠ πριν από τα τέλη του 2012.
Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι οι εκπρόσωποι της τρόικας μας προετοίμασαν χθες με τις παρεμβάσεις τους για παράταση των πιστωτικών ευκολιών προς το ελληνικό Δημόσιο πέρα από το 2012 και, φυσικά, για τη λήψη των αναγκαίων συμπληρωματικών μέτρων. Όλοι πλέον θεωρούν πρακτικά αδύνατο να βγει το ελληνικό Δημόσιο στις αγορές μετά το 2012 και, ανάλογα με την πολιτική τους διάθεση, αναπτύσσουν την επιχειρηματολογία τους υπέρ της επιμήκυνσης του χρόνου πληρωμής, της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους ή και της στάσης πληρωμών και της διαγραφής σημαντικού μέρους των υποχρεώσεών μας.
Από τη στιγμή που όλοι δέχονται ότι δεν θα τα καταφέρουμε και αναπτύσσουν διαφορετικά σενάρια διαχείρισης της αποτυχίας ανάλογα με τον οικονομικό, πολιτικό σχεδιασμό τους, δημιουργείται κλίμα οικονομικής αστάθειας, που στέκεται εμπόδιο στη δημοσιονομική εξυγίανση και στη σταθεροποίηση της οικονομίας.

Ωρολογιακή βόμβα

Ουσιαστικά καθόμαστε πάνω σε μία δημοσιονομική, οικονομική ωρολογιακή βόμβα και περιμένουμε να εκραγεί. Μπορεί να την πυροδοτήσουν ο προβληματικός χαρακτήρας του μνημονίου, οι κυβερνητικές αστοχίες, η επερχόμενη κοινωνική αναταραχή και η αρνητική διεθνής οικονομική συγκυρία.