Έλλειμμα ανταγωνιστικότητας

Τα επίσημα στοιχεία για το πρώτο πεντάμηνο του 2010 ενισχύουν την άποψη ότι η οικονομία κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Είναι, βέβαια, νωρίς για την εξαγωγή οριστικών συμπερασμάτων, εφόσον το μνημόνιο υπογράφτηκε και άρχισε να εφαρμόζεται στα τέλη του πρώτου πενταμήνου.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όμως, βρίσκεται στην εξουσία από τον Οκτώβριο του 2009 και θα περίμενε κανείς ότι θα είχε πάρει τα αναγκαία μέτρα για να περιορίσει το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και να ενισχύσει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Το έλλειμμα διαμορφώνεται σε υψηλότερα επίπεδα απ’ ό,τι το 2009, χρονιά κατά την οποία η κυβέρνηση Καραμανλή είχε χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων και δεν μπορούσε να συμβάλει αποτελεσματικά στη στήριξη της ελληνικής οικονομίας.

Αλλαγή πολιτικής «εδώ και τώρα»

Το χειρότερο είναι ότι η πολιτική που περιγράφεται στο μνημόνιο θα επιδεινώσει, για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Με τους καταναλωτικούς φόρους να αυξάνονται και να προκαλούν τεράστιες πληθωριστικές πιέσεις είναι πρακτικά αδύνατο να κάνουμε ελκυστικότερες τις τιμές για τα περισσότερα αγαθά και τις υπηρεσίες που εξάγουμε.

Το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αποκτά, στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της ελληνικής οικονομίας. Σε μια περίοδο κατά την οποία η εγχώρια αγορά έχει μπει κυριολεκτικά στο ψυγείο -χαρακτηριστικά τα αποτελέσματα της έρευνας του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας που δημοσιεύουμε σήμερα- η μόνη αναπτυξιακή διέξοδος που έχουμε είναι η ενίσχυση της θέσης μας στη διεθνή αγορά. Εάν, όπως όλα δείχνουν, συνεχίσουμε να έχουμε ένα απαγορευτικά υψηλό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεν θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε ένα μεγαλύτερο μερίδιο της διεθνούς αγοράς και δεν θα μπορέσουμε να «εξάγουμε» τα οικονομικά μας προβλήματα. Τα φαινόμενα ύφεσης θα ενισχυθούν, η ανεργία θα σπάσει ρεκόρ και θα δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος μέτρων και ελλειμμάτων που θα μας πάει δεκαετίες πίσω.

Ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Παπακωνσταντίνου έχουν υποχρέωση να αλλάξουν οικονομική πολιτική «εδώ και τώρα».