Τι γράφει για τον Ντε Γκωλ, τον Ντ΄ Εστέν, τον Μιτεράν, τον Σαρκοζί, αλλά και για την ασθένεια της κόρης του Λοράνς ΠΑΡΙΣΙ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ. Αποκαλυπτική τόσο για την πολιτική όσο και για την ιδιωτική ζωή του Ζακ Σιράκ είναι η αυτοβιογραφία του με τίτλο Chaque pas doit tre un but (σε ελεύθερη απόδοση «Κάθε βήμα πρέπει να είναι ένας σκοπός»), που κυκλοφόρησε στη Γαλλία την περασμένη Πέμπτη. Στις 500 σελίδες του ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανοίγεται όπως δεν έχει κάνει ποτέ στο παρελθόν. Στο πολιτικό πεδίο κλείνει τους ανοιχτούς λογαριασμούς που είχε με τους πάλαι ποτέ αντιπάλους του, τον Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν και τον Εντουάρ Μπαλαντύρ, και στο προσωπικό και οικογενειακό πεδίο μιλάει για πρώτη φορά για την ασθένεια της κόρης του Λοράνς.
Αυτός είναι ο πρώτος τόμος της αυτοβιογραφίας του, ο οποίος καλύπτει την περίοδο από την παιδική του ηλικία ως τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές του 1995 και αποτελεί μια πολύτιμη μαρτυρία για την ιστορία της 5ης Δημοκρατίας στη Γαλλία από έναν από τους βασικότερους παίκτες της.
Ο Σιράκ εκφράζει τον θαυμασμό του για τον στρατηγό Ντε Γκωλ και αναφέρεται με τρυφερότητα στον πολιτικό του πατέρα, τον Ζορζ Πομπιντού. Τον Φρανσουά Μιτεράν τον κρίνει με επιείκεια χαιρετίζοντας την «οξύτητα της κρίσης του», την «εξυπνάδα τακτικιστή» και την «αδιαμφισβήτητη» αγάπη του προς τη Γαλλία.
Για τον νυν πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος τον διαδέχθηκε στην εξουσία, είναι φειδωλός και προσεκτικός στα σχόλιά του, παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις τους είναι γνωστό πως δεν είναι καλές. «“Εχω την πρόθεση να υποστηρίξω τον Μπαλαντύρ αν θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές”μου ανακοίνωσε» γράφει ο Σιράκ για τον Σαρκοζί. «“Καλώς”του είπα“αλλά γιατί μου το λες;”. “Είμαι πολιτικός”μου απάντησε, “κάνω πολιτική και είναι σαφές ότι ο Μπαλαντύρ θα εκλεγεί. Συνεπώςαποφάσισα να τον υποστηρίξω”. Δεν προσπάθησα να τον αποτρέψω αλλά του σύστησα να μη βιαστεί και να μη βάλει “όλα τα αβγά του σ΄ ένα καλάθι”».
Η πρώτη αυτή αποσκίρτηση «δεν με άφησε αδιάφορο» γράφει ο Σιράκ. «Ο Σαρκοζί ήταν στα μάτια μου κάτι παραπάνω από ένας απλός συνεργάτης... Συμμετείχε αποτελεσματικά σε όλες τις προεκλογικές εκστρατείες μου με αυτή την επιθυμίαπου δεν τον έχει εγκαταλείψει:να γίνεται απαραίτητος, να βρίσκεται πάντα εκεί, νευρικός, βιαστικός, διψασμένος να δράσει και ξεχωρίζοντας για την αναμφίβολη αίσθηση της επικοινωνίας». Στην αυτοβιογραφία του τονίζει τις δύσκολες σχέσεις που είχε με τον Ζισκάρ ντ΄ Εστέν, τον οποίο βοήθησε να εκλεγεί πρόεδρος το 1974, αλλά τον κατηγορεί ότι εκείνος με τη σειρά του δεν τον άφησε ποτέ να ασκήσει με ηρεμία τα καθήκοντα του πρωθυπουργού που είχε τότε. Τον περιγράφει ως άνδρα «εξαιρετικής ευφυΐας» αλλά με μια «έκδηλη τάση να θεωρεί ότι οι άλλοι μετρούν ελάχιστα». Του καταλογίζει επίσης μια «φυσική τάση να ελέγχει τα πάντα, να ασκεί την εξουσία του ως την τελευταία λεπτομέρεια και επιπλέον το περιβάλλον του τον ενθαρρύνει συνεχώς να μειώνει τον πρωθυπουργό του (σ.σ.: τον Σιράκ) ». Μετά το 1981, όταν ο Ζισκάρ έχασε την εξουσία από τον Μιτεράν, «δεν έπαψε ποτέ να με υποδεικνύει ως τον μοναδικό υπεύθυνο για την ήττα».
Ο πρώην πρόεδρος τηρούσε πάντα μυστικότητα για την προσωπική του ζωή και τα συναισθήματά του.
Για την κόρη του Λοράνς όμως γράφει: «Στην ηλικία των 15 ετώνήταν μια κοπέλα πολύ όμορφη και δυναμική. Τότε ήταν η στιγμή που κατέρρευσαν όλα στην ύπαρξή της και στη δική μας. Η ασθένεια αυτή μπορεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, να συνδέεται με την απογοήτευση που ενδεχομένως αισθάνθηκε ως παιδί, από την πιο τρυφερή ηλικία,στις σχέσεις της με τον πατέρα. Μήπως δεν ήμουν αρκετά παρών για εκείνη;Μήπως υπέφερε πολύ γι΄ αυτό και εγώ δεν το κατάλαβα; Αυτά είναι ερωτήματα που έθεσα αναπόφευκτα στον εαυτό μου».Για τη σύζυγό του Μπερναντέτ Σιράκ έχει καλά λόγια- αν και χαρακτηρίζει τις απόψεις της «πιο κοφτερές απ΄ όσο θα ήταν του γούστου μου». Γράφει: «Οι απόψεις, οι συμβουλές, οι κρίσεις της με διαφώτιζαν συχνά για αποφάσεις που έπρεπε να λάβω, για τους ανθρώπους στους οποίους μπορούσα να έχω εμπιστοσύνη και για εκείνους από τους οποίους έπρεπε να απομακρυνθώ. Το ένστικτό της, η ικανότητά της να ακούει και το πολιτικό της κριτήριο, η εμπειρία της σε όλα τα περιβάλλοντα, από τα πιο ταπεινά ως τα πιο προνομιούχα, την έκαναν συχνά να έχει δίκιο πριν απ΄ όλον τον κόσμο, περιλαμβανομένου και εμού».
Αλλά ο Σιράκ μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα την περασμένη εβδομάδα και για ένα ακόμη θέμα: την παραπομπή του σε δίκη για σκάνδαλα την περίοδο 1992-95, όταν ήταν δήμαρχος του Παρισιού. Κατηγορείται ότι έδωσε δουλειές-μαϊμού σε μέλη του στενού του κύκλου οι οποίοι πληρώνονταν από τον δήμο, αν και δεν εργάζονταν γι΄ αυτόν. Κανένας πρώην επικεφαλής του κράτους δεν έχει παραπεμφθεί σε δίκη στη Γαλλία, γι΄ αυτό η υπόθεση έχει προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον στα μέσα ενημέρωσης και στο κοινό.
Ο δεύτερος αυτοβιογραφικός τόμος, που θα καλύπτει τα 12 χρόνια του Σιράκ ως προέδρου της Γαλλίας, αναμένεται. Ο κεντροδεξιός Σιράκ, 76 ετών, εγκατέλειψε το ανώτατο αξίωμα το 2007 και έκτοτε είναι επικεφαλής ενός ιδρύματος που βοηθάει τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου