ποιος ακούει ότι η μια μόνη καμπάνα δεν ακούει παρά έναν ήχο

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Δεν έπεισε η ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά

ΕΝ ΜΕΣΩ αλαλαγμών και δακρύων περί ολίγων χιλιάδων ψήφων αμφίβολης πολιτικής εμβέλειας αλλά μείζονος εσωκομματικής σημασίας, η ευρωπαϊκή επαρχία που καλείται Ελλάδα ελάχιστα καταδέχθηκε να δώσει σημασία στη «μεγάλη εικόνα»- την πορεία που φαίνεται να επιλέγουν οι λαοί για το κοινό τους σπίτι, την Ευρώπη, και για τη διακυβέρνησή τους κατά προέκταση.

Άλλωστε, το ένα κοινό στοιχείο που είχαν οι ελληνικές ευρωεκλογές με αυτές της υπόλοιπης Ευρώπης- την άνοδο της Ακροδεξιάς- λίγοι το αξιολόγησαν ως αξιομνημόνευτο, παρά μόνο σε σχέση με τις απώλειες της Ν.Δ.

Κάπως έτσι, η πλειονότητα των Ελλήνων δεν γνωρίζει πως η Ευρώπη έγειρε ακόμη πιο δεξιά.

Πως σε 10 από τις 27 χώρες της Ένωσης η Ακροδεξιά σημείωσε άνοδο. Ότι στις περισσότερες χώρες οι Σοσιαλιστές και οι Σοσιαλδημοκράτες υπέστησαν συντριβή, από την οποία δεν ωφελήθηκαν τα κόμματα της Αριστεράς. Και ότι βέβαια, η αποχή ήταν πολύ μεγαλύτερη από το ελληνικό σκορ όπου, στο φινάλε, είχαμε και τριήμερο και 35 βαθμούς Κελσίου.

Ψιλά γράμματα, μπορεί να πει κανείς, όταν σε λίγο η κυβέρνηση από γαλάζια μπορεί να γίνει πράσινη ή εν πάση περιπτώσει να αλλάξει χρώμα. Μονάχα που τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα, διότι απλούστατα πολλές γαλάζιες κυβερνήσεις (ή μαύρες, ανάλογα με τη σηματοδότηση που χρησιμοποιείται), σε συνδυασμό με ένα Ευρωκοινοβούλιο με ελάχιστες αποχρώσεις κόκκινου και ροζ έχουν ακόμη χειρότερες συνέπειες από μια μόνο κυβέρνηση συντηρητικής κατεύθυνσης.

Κυρίως όταν αυτό συμβαίνει σε μια εποχή οικονομικής ύφεσης και εκατομμυρίων ανέργων, όπου οι συνταγές που επιλέγονται καθορίζουν και το μέλλον των επερχόμενων γενεών. Βέβαια, η ίδια η κρίση είναι που οδήγησε τους πολίτες δεξιά- ιστορικά εξάλλου οι περίοδοι ύφεσης έχουν συνδυαστεί με άνοδο της Ακροδεξιάς, ξενοφοβία, ρατσισμό, ατομικισμό, μολονότι υπάρχουν και πειράματα που οδήγησαν στην Αριστερά. Στην τρέχουσα συγκυρία, η ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά δεν διδάχθηκε από την Ιστορία και δεν μπόρεσε να πείσει ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί την κρίση και ρεαλιστικά και προς όφελος των εργαζομένων.

Είπαμε, όμως, ψιλά γράμματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου