ποιος ακούει ότι η μια μόνη καμπάνα δεν ακούει παρά έναν ήχο

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

«Απρόβλεπτο αλλά βατό» λένε τα παιδιά

Τίποτε δεν θύμιζε παλαιότερες εποχές! Ελάχιστοι γονείς, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, περίμεναν με αγωνία την έξοδο των παιδιών τους από τα εξεταστικά κέντρα
Η «αυτομόρφωση» φαίνεται να λειτούργησε ευνοϊκά καθώς έφερε χαμόγελα στη πλειονότητα των μαθητών κατά τη πρεμιέρα των Πανελλαδικών εξετάσεων.
Στο πέρασμά μας από τρία σχολεία της Δυτικής Αττικής, συναντήσαμε πολλά χαμόγελα αλλά και λίγο προβληματισμό. Οι δεκαεφτάρηδες τελειόφοιτοι θεωρούν ότι σε αυτές τις εξετάσεις δεν ίσχυσε το «κάθε αρχή και δύσκολη». Η λέξη «βατό» που ακούστηκε από τα χείλη των μαθητών ξανά και ξανά, έκανε σαφές ότι οι μαθητές δεν δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα.

Ο Χρήστος Γκατζάνης από το 2ο Γενικό Λύκειο Περιστερίου, φιλοδοξεί να εισαχθεί στη Γυμναστική Ακαδημία. Προς το παρόν πάντως, η σημασία της αυτομόρφωσης και η δια βίου μάθηση ? που ήταν το θέμα της έκθεσης- του δημιούργησε χαρούμενες συσπάσεις στους μυείς του προσώπου. «Έγραψα πολύ καλά, τα θέματα ήταν βατά, δεν ήταν καθόλου δύσκολα. Αν είχες προετοιμαστεί καλά μπορούσες να αντεπεξέλθεις».

Η αισιοδοξία του περίσσευε ακόμα και όταν η ερώτηση αφορούσε το μέλλον του. Οι δυσοίωνες προβλέψεις που ακολουθούν τη γενιά του δεν τον σταματούν. Τον πεισμώνουν : «Το μέλλον μου, λόγω της κρίσης, δεν το ξέρω. Θα κάνω όμως ό,τι καλύτερο μπορώ ώστε να αποκτήσω περισσότερα εφόδια στη ζωή μου».
Ο κολλητός του φίλος Γιάννης Νέστορας, πιστεύει ότι ο χειρότερος σύμβουλος είναι το άγχος: «Το θέμα δεν το περιμέναμε, αλλά δεν ήταν δύσκολο. Πάνω απ’ όλα, οι εξετάσεις δε θέλουν άγχος».

Χωρίς γονική ?συναίνεση
Ο χώρος έξω από κάθε σχολικό συγκρότημα, δεν θύμιζε παλαιότερες εποχές! Ελάχιστοι γονείς, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, περίμεναν με αγωνία την έξοδο των παιδιών τους. Φαίνεται όμως ότι και οι νεαροί εξεταζόμενοι προτίμησαν τα πειράγματα και τα πηγαδάκια των συμμαθητών τους από τις μητρικές και πατρικές αγκαλιές.
Ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης, από το 1ο Εσπερινό Ενιαίο Λύκειο Περιστερίου, είχε εκτός από το επικοινωνιακό χάρισμα και το χάρισμα του καλού μαθητή: « Το θέμα της έκθεσης ήταν βατό αν και δεν είχε τεθεί στη πιθανή θεματολογία των φροντιστηρίων. Ενδεχομένως γι αυτό το λόγο να δυσκόλεψε αρκετούς. Η περίληψη και οι υπόλοιπες ασκήσεις ήταν κατανοητές».

Το καφέ απέναντι από το 4ο Γενικό Λύκειο Περιστερίου, ήταν το σημείο συνάντησης, μετά την παρθενική μέρα των εξετάσεων, για τις πρώτες συζητήσεις, την ανάλυση των θεμάτων και το απαραίτητο χαλάρωμα μετά το πρωινό άγχος. Ο Ιάκωβος Μαϊτός δεν συμφωνούσε με τους περισσότερους: «Το θέμα της έκθεσης ήταν κατά τη γνώμη μου παγίδα. Αν έπιανες το νόημα όμως μπορούσες να το αναπτύξεις εύκολα. Τα θέματα, η περίληψη και οι ασκήσεις ήταν εύκολα».

Ρεπορτάζ: Ειρήνη Μιχαλούδη, Κλέλια Γιαρίμογλου

1 σχόλιο: