Ερωτήματα, ρευστότητα και αριστερή ευθύνη

Οι δύο εν εξελίξει διεργασίες στη χώρα - που επηρεάζονται αμοιβαία - θα καθορίσουν τις εξελίξεις τους επόμενους μήνες: Η μία είναι η τύχη του πακέτου των κυβερνητικών μέτρων και η άλλη αφορά τις πολιτικές ανακατατάξεις που προκαλούνται. Συζητούνται ήδη πολλά ερωτήματα γύρω από το πακέτο των κυβερνητικών μέτρων: Θα υλοποιηθούν όπως σχεδιάστηκαν όλα τα μέτρα; Θα εφαρμοστούν κυρίως οι περικοπές μισθών και θα μείνει πίσω η αύξηση των εσόδων και λόγω της ύφεσης;

Οι κοινωνικές κινητοποιήσεις θα επιβάλουν αλλαγές; Πόση μείωση του ελλείμματος θα επιτευχθεί τελικά; Οι απαντήσεις που θα μας δώσουν τα γεγονότα θα είναι προφανώς καθοριστικές και για την πορεία της οικονομίας και τις πολιτικές εξελίξεις. Συγχρόνως, εκδηλώνονται - όπως ήταν αναμενόμενο - σοβαρές διεργασίες πρωτίστως στην κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ. Αν και στις δημοσκοπήσεις διατηρεί την πρωτιά το κυβερνητικό κόμμα η μεγάλη αύξηση των λευκών πρέπει να εξετάζεται στη δυναμική της, ως έναρξη διαφοροποίησης με άγνωστη, αυτή τη στιγμή, κατάληξη. Άξια ενασχολήσεως για τα καθ' ημάς είναι η στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ουσιαστικά και του ΚΚΕ.

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ καθοριστική η έκβαση αυτών των δύο διαπλεκόμενων διεργασιών -έκβαση άγνωστη σήμερα- που δημιουργείται η αίσθηση μεγάλης ρευστότητας τόσο όσον αφορά την οικονομία της χώρας όσο και τις πολιτικές ανακατατάξεις. Μία σχετική -ακόμη και όχι πλήρης- αποτυχία των κυβερνητικών μέτρων θα προκαλέσει μείζονα προβλήματα στον εξωτερικό δανεισμό και εσωτερική πολιτική κρίση. Η σοβαρή αποδυνάμωση της κοινωνικής ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση θα οδηγήσει σε αδυναμία υλοποίησης πολλών από τα μέτρα του κυβερνητικού πακέτου και όχι μόνον των περικοπών των μισθών και των επιδομάτων.

ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ναι, αλλά δεν βαδίζουμε στο σκοτάδι. Όλες αυτές οι διεργασίες θα διαμορφωθούν σαφέστερα καθώς θα πλησιάζουμε στα ορόσημα του Απριλίου και του Μαΐου: ο δανεισμός πάνω από 20 δισ. ευρώ. Πολλά μπορεί να αλλάξουν ξαφνικά. Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να βρει αυτά τα χρήματα πάση θυσία. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πόσα από τα μελλοντικά έσοδα το προϋπολογισμού θα υποχρεωθεί να δεσμεύσει με τα τοκογλυφικά επιτόκια που θα προσυπογράψει, πόσο από το -ήδη υποτιμούμενο- πολιτικό της κεφάλαιο θα αναγκαστεί να αναλώσει αποδεχόμενη όρους των ευρωπαϊκών κέντρων εξουσίας ή του ΔΝΤ.

Σε αυτό το τοπίο οφείλουν να τοποθετηθούν και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, ειδικά οι αριστερές, ανανεωτικές, όσες δεν έχουν βουλιάξει στην εκτόνωση δια της καταγγελίας, αλλά θέλουν να παρεμβαίνουν στις εξελίξεις και να αξιοποιούν τις δυνατότητες της ιστορίας για υλοποίηση σημαντικών αλλαγών. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να εγκαταλειφθούν σχήματα σκέψης που παραλύουν ή οδηγούν σε λάθος δρόμους - σχήματα αριστερίστικης προέλευσης. Όσοι στους χώρους της αριστεράς -και σε άλλους χώρους- διατυμπανίζουν ότι ο κίνδυνος της χρεωκοπίας της χώρας είναι κατασκευασμένος “για να μας επιβάλλουν τα μέτρα” φαίνεται να μην έχουν χωνέψει πόσο αδηφάγα είναι τα κερδοσκοπικά κεφάλαια είτε δεν αντελήφθησαν γιατί προκλήθηκε η διεθνής κρίση.

Η ΛΟΓΙΚΗ υποδεικνύει τη συνδυασμένη αριστερή παρέμβαση και στις δύο διεργασίες που περιγράψαμε. Η κριτική προς τα μέτρα πρέπει να συνδυάζεται με ενωτικά ανοίγματα προς τον σοσιαλιστικό χώρο. Η επιδίωξη προσέγγισης των πολιτών που απογοητεύει η κυβέρνηση μπορεί να γίνει στη βάση της προώθησης αντιπροτάσεων για το έλλειμμα και όχι με την απόρριψη κάθε μέτρου. Αντιπροτάσεων ρεαλιστικών και όχι εξωπραγματικών, προσχηματικών δηλαδή. Ο αγώνας για να μην πληρώνουν πάλι τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα απαιτεί να υλοποιηθούν τώρα μέτρα αποτελεσματικά κατά της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Αν δεν θέλουμε να πληρώσουν οι μισθωτοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι σήμερα, ο μηχανισμός του υπουργείου Οικονομικών πρέπει να κινηθεί αμέσως και γρήγορα. Χωρίς πολιτική προοπτική η όποια οργή θα ξεφουσκώσει ή θα εκτονωθεί προς κατευθύνσεις ξένες για την αριστερά.

ΜΑΖΙ με τις πολιτικές δυνάμεις είναι η ώρα αλλαγής και στις συμπεριφορές του συνδικαλιστικού κινήματος. Κινητοποιήσεις που διεκδικούν διαπραγματευτική δύναμη “δυσκολεύοντας” τη ζωή των πολλών στην πόλη δεν βοηθούν, σήμερα προκαλούν διαιρέσεις. Ούτε η αναζήτηση “εσωτερικών εχθρών” και η διεκδίκηση της επαναστατικότητας έχουν θέση. Ακόμη να αντιληφθούν όλοι ποιον εξυπηρετούν τα επεισόδια; Τώρα είναι η ώρα των υπεύθυνων, μεγάλων, ειρηνικών και ενωτικών κινητοποιήσεων. Κρίνονται πάρα πολλά.