Η Ντόρα... μπερδεύει τις σχέσεις Αθήνας - Μόσχας

Με μια κρίση που ξεπερνά τα ελληνικά και ευρωπαϊκά δεδομένα να είναι σε πλήρη εξέλιξη, σε ένα πρωτόγνωρο διεθνές σκηνικό όπου η Ρωσία με μια δικαιολογημένη ίσως υπεροψία εμφανίζεται έτοιμη με κυνικό τρόπο να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για την απόκτηση παγκόσμιας επιρροής, το υπουργείο Εξωτερικών δείχνει να έχει πάθει βέρτικο - απώλεια προσανατολισμού...
Υστερα από αδράνεια και παντελή έλλειψη διπλωματικής δραστηριότητας σχεδόν δυο μηνών, με μόνο διάλειμμα τις αψιμαχίες με τη σκοπιανή ηγεσία όπου δεν αποφεύχθηκαν και πάλι οι λάθος κινήσεις, νέοι ατυχείς χειρισμοί διαταράσσουν τις λεπτές ισορροπίες που είχαν επιτευχθεί αρχικά και είναι αναγκαίες για να περιορισθούν τουλάχιστον οι παράπλευρες συνέπειες σε όλα τα ανοικτά ελληνικού ενδιαφέροντος θέματα.
Ενόψει της υποχρεωτικής εμπλοκής της χώρας μας στην κρίση, με την ανάληψη της προεδρίας του ΟΑΣΕ από την 1η Ιανουαρίου, απαιτούνται άμεσα διορθωτικές κινήσεις για την εξεύρεση νέων ισορροπιών.
Εντονη δυσπιστία
Το τελευταίο επεισόδιο με την αντίδραση της Μόσχας στην απροσδόκητα σκληρή τοποθέτηση της υπουργού Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη, που «καταδίκασε» τη Ρωσία για την αναγνώριση της Ν.Οσετιας και της Αμπχαζίας, ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά χειρισμών που έχουν προκαλέσει ψυχρότητα αν όχι και δυσπιστία στις σχέσεις της επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας με τη Ρωσία.
Αυτό το κλίμα μάλιστα σημειώνεται όταν οι διμερείς σχέσεις γνωρίζουν πρωτόγνωρη ανάπτυξη, με πρωτοβουλία του ισχυρού άνδρα της Ρωσίας Β. Πούτιν και του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή.
Η ρωσική πλευρά και δημοσίως δια του πρεσβευτή στην Αθήνα Α. Βντόβιν εξέφρασε «απορία» για το γεγονός ότι η Ελλάδα καταδίκασε την αναγνώριση της Ν. Οσετίας και της Αμπχαζίας, ενώ δεν έπραξε το ίδιο με την αναγνώριση του Κοσόβου. Τονιζόταν επίσης ότι ακόμη και η Κύπρος, που είναι άμεσα ενδιαφερόμενη, απέφυγε να «καταδικάσει» και αρκέσθηκε να «εκφράσει λύπη και ανησυχία» για τις αναγνωρίσεις.
Οι σχέσεις της κ. Μπακογιάννη με τη Μόσχα είχαν διαταραχθεί λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της στο υπουργείο Εξωτερικών, όταν και πάλι μια ανακοίνωση είχε σπεύσει να καταδικάσει δηλώσεις Ρώσου στρατηγού σχετικά με την αντιπυραυλική ασπίδα την οποία προωθούν στην Ανατολική Ευρώπη οι Αμερικανοί. Το ζήτημα αυτό αποτελεί κόκκινο πανί για τους Ρώσους και είχαν υπάρξει διαβήματα διαμαρτυρίας, που μετά τις εξηγήσεις που δόθηκαν απέτρεψαν την κρίση στις ελληνορωσικες σχέσεις.
Και στο θέμα του Κοσόβου όμως η ελληνική στάση όπως διατυπώθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών είχε θεωρηθεί επαμφοτερίζουσα, ενώ δεν είχε περάσει απαρατήρητη και η συνάντηση της κ. Μπακογιάννη με τον «υπουργό Εξωτερικών» του Κοσόβου στο περιθώριο διεθνούς συνάντησης στη Βουλγαρία, η οποία μάλιστα είχε γίνει προσπάθεια να κρατηθεί μυστική.
Δεν είναι συμπτωματικό επίσης ότι οι σχέσεις με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σ. Λαβρόφ μόλις και κινούνται στο όριο της απλής κοινωνικότητας και σχεδόν είκοσι πέντε ημέρες από το ξέσπασμα της κρίσης η κ. Μπακογιάννη δεν έχει ούτε καν μια τηλεφωνική επικοινωνία αλληλοενημέρωσης με τον Ρώσο ομόλογό της.
Προκαλεί εντύπωση πάντως η σύμπτωση όλων αυτών των άτυχων χειρισμών, εφόσον η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν σαφή επιλογή συνέχισης και διατήρησης της στενής συνεργασίας με τη Ρωσία, η οποία εξυπηρετώντας βεβαίως και τα δικά της συμφέροντα έχει δώσει τη δυνατότητα στρατηγικής αναβάθμισης της Ελλάδας με τη μετατροπή της σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας προς τις αγορές της Δύσης.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ