Τα κυβερνητικά λάθη που πληρώνουμε 

Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου δέχθηκε τελικά την πολιτική ατζέντα του προέδρου της ΝΔ κ. Σαμαρά και πηγαίνει στις περιφερειακές, δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου με μία καθαρά πολιτική επιχειρηματολογία, που συνδέεται συνήθως με βουλευτικές εκλογές.

Μπροστά ή πίσω

Ο πρωθυπουργός καλεί τους πολίτες να στηρίξουν με την ψήφο τους την κυβερνητική πολιτική για να μπουν οι βάσεις της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας σε νέα βάση. Προειδοποιεί ότι στην αντίθετη περίπτωση θα παρατηρηθεί οπισθοδρόμηση, με τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, εφόσον η χώρα μπορεί να κινδυνεύσει μέχρι και με χρεοκοπία.
Εάν κρίνουμε από τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, η επιχειρηματολογία του κ. Παπανδρέου ελάχιστους πολίτες επηρεάζει. Οι περισσότεροι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση δεν έχει αξιόλογη οικονομική πολιτική και περιορίζεται στην εφαρμογή των όρων του μνημονίου, ανεξάρτητα από τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας.

Περιορισμένη αξιοπιστία

Το επιτελείο της κυβέρνησης έχει πλέον περιορισμένη αξιοπιστία. Πληρώνει βασικά λάθη στους πολιτικούς χειρισμούς.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ άσκησε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Καραμανλή από τα αριστερά, εμποδίζοντας τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης και ενισχύοντας τους δισταγμούς μιας βαθιά προβληματικής «γαλάζιας» εξουσίας. Στη συνέχεια διεκδίκησε την εξουσία υποσχόμενη παροχές, εφόσον, κατά την άποψή της, υπήρχαν τα λεφτά, και αρκούσε η κυβερνητική αλλαγή για να δοθούν μισθολογικές αυξήσεις στους εργαζόμενους και να χρηματοδοτηθεί το κράτος πρόνοιας.
Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Απρίλιο του 2010 ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του έχασαν πολύτιμο χρόνο αναζητώντας την οικονομική στρατηγική που θα εφάρμοζαν. Άφησαν το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 να αυξηθεί πέρα από τα επίπεδα στα οποία το είχε φέρει η κυβέρνηση Καραμανλή, ακολούθησαν πολιτική παροχών μέχρι και τον Ιανουάριο του 2010 και στη συνέχεια άρχισαν να υιοθετούν ολοένα αυστηρότερα προγράμματα λιτότητας, με αποκορύφωμα την υιοθέτηση της πολιτικής του μνημονίου, το Μάιο του 2010.
Στην αντίληψη των περισσότερων πολιτών η κυβέρνηση Παπανδρέου θα μπορούσε να είχε αποφύγει τις δεσμεύσεις του μνημονίου, όπως έκαναν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, που έχουν ανάλογα με εμάς προβλήματα, ή τουλάχιστον θα μπορούσε να είχε διαπραγματευτεί καλύτερα το περιεχόμενό του.

Σχεδόν βέβαιη η επιδείνωση

Η κυβέρνηση έχει σπαταλήσει ένα σημαντικό μέρος από το πολιτικό κεφάλαιο που διέθετε. Αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη ότι η πολιτική του μνημονίου δημιουργεί περισσότερα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα από αυτά που αντιμετωπίζει. Ακόμα και η εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής αποδεικνύεται προβληματική, σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να χάνουμε τις προθεσμίες και να παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις από τους στόχους.
Παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι το 2011 θα είναι η τελευταία δύσκολη χρονιά και πως από το 2012 θα μπει η ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης και το 2013 θα απαλλαγεί από τις δεσμεύσεις που συνδέονται με το μνημόνιο, οι περισσότεροι αναλυτές καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα. Η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση, η κοινωνία πληρώνει έναν τεράστιο λογαριασμό και όλα δείχνουν ότι θα οδηγηθούμε σε ουσιαστική αναδιαπραγμάτευση του χρέους και θα παραμείνουμε υπό την εποπτεία των πιστωτών μας για ένα διάστημα 8 έως 10 ετών.
Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των λαθεμένων επιλογών του και την έλλειψη αποτελεσματικότητας που χαρακτηρίζει την κυβέρνησή του. Θα δεχθεί πολιτικό πλήγμα από το αποτέλεσμα των περιφερειακών, δημοτικών εκλογών και θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη η εφαρμογή της προβληματικής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.