Οι άνθρωποι θάβονται κάτω από άψυχους στατιστικούς δείκτες
Η κρίση δεν είναι μόνον ελληνικό φαινόμενο. Οι ιδιαιτερότητές της είναι. Ας αρχίσουμε από τις ομοιότητες. Στην Ελλάδα άνεργος είναι ήδη ένας στους επτά Έλληνες τουλάχιστον, μια που η καταγραφή δεν είναι πλήρης. Άλλωστε, ένα κράτος που δηλώνει ότι δεν ξέρει ακριβώς του υπάλληλους… που πληρώνει, πώς να ξέρει τους κρυμμένους ανέργους; Στην παντοδύναμη Αμερική συμβαίνει το ίδιο. Το κράτος ευημερεί, αλλά οι άνθρωποι πάσχουν.
Κάτω από τα όρια της φτώχειας ζει ο ένας στους επτά Αμερικανούς!.. Περίπου σαράντα τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, ή ένας στους επτά κατοίκους, ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2009. Το 2010 δεν έχει ακόμα καταγραφεί. Σε σχέση με το 2008 οι άποροι αυξήθηκαν κατά τέσσερα εκατομμύρια, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Γραφείο Απογραφής της χώρας –εκεί υπάρχει–, το Census Bureau.
Το ποσοστό των απόρων ανήλθε στο 14,3% έναντι του 13,2% το 2008, που αντιστοιχεί σε 43,6 εκατομμύρια ανθρώπους. Η έκθεση παρέχει την πιο λεπτομερή εικόνα μέχρι σήμερα για τις επιπτώσεις της ύφεσης και της ανεργίας, σημειώνει σχετικό δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας «The New York Times». Ο αριθμός των πολιτών δίχως ασφάλιση μάλιστα το 2009 εκτοξεύθηκε στα 51 εκατομμύρια από τα 46 εκατ. το 2008. Μαύρα, δηλαδή, τα μαντάτα.
Και εκεί, όπως και εδώ, πολιτικοί, παπαγαλάκια, βολεμένοι και ανώτατοι γραφειοκράτες περνούν καλά. Υπάρχουν, όμως, και οι διαφορές που είναι ουσιώδεις. Η νομιμότητα, τυπικά τουλάχιστον, τηρείται. Η κρίση έχει χρονοδιάγραμμα αίσιας έκβασης. Η στρατιωτική ισχύς εξισορροπεί την οικονομική αδυναμία. Η εθνική κυριαρχία ούτε απειλείται ούτε εκποιείται.
Βέβαια, και εκεί όπως και εδώ, ο πολίτης είναι αναλώσιμο ευτελούς αξίας. Ενας δείκτης που αναφέρεται ως συνολικός αριθμός επί τοις εκατό και όχι κάποια εκατομμύρια άνθρωποι με όνειρα, ελπίδες και μία θέση στον ήλιο.
Ρώταγαν σ’ ένα ραδιόφωνο την υπουργό Εργασίας Λούκα Κατσέλη πώς αντιμετωπίζει το υπουργείο… Εργασίας την έκρηξη της ανεργίας και τη μη πλήρη καταγραφή της. Και απαντούσε ξύλινα: «Είναι βασικό έργο του υπουργείου Εργασίας η πλήρης καταγραφή και η παρακολούθηση της ανεργίας»…
Ε, και; Στο κολωνακιώτικο σαλόνι της κυρίας υπουργοί δεν περνούν άνεργοι και εξαθλιωμένοι. Τα πολύ πολύ κυκλοφορούν κάποιες εκθέσεις με άψυχους δείκτες. Που κρύβουν τους ανθρώπους που ζουν σε συνθήκες ασφυξίας.
Η κρίση δεν είναι μόνον ελληνικό φαινόμενο. Οι ιδιαιτερότητές της είναι. Ας αρχίσουμε από τις ομοιότητες. Στην Ελλάδα άνεργος είναι ήδη ένας στους επτά Έλληνες τουλάχιστον, μια που η καταγραφή δεν είναι πλήρης. Άλλωστε, ένα κράτος που δηλώνει ότι δεν ξέρει ακριβώς του υπάλληλους… που πληρώνει, πώς να ξέρει τους κρυμμένους ανέργους; Στην παντοδύναμη Αμερική συμβαίνει το ίδιο. Το κράτος ευημερεί, αλλά οι άνθρωποι πάσχουν.
Κάτω από τα όρια της φτώχειας ζει ο ένας στους επτά Αμερικανούς!.. Περίπου σαράντα τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, ή ένας στους επτά κατοίκους, ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2009. Το 2010 δεν έχει ακόμα καταγραφεί. Σε σχέση με το 2008 οι άποροι αυξήθηκαν κατά τέσσερα εκατομμύρια, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Γραφείο Απογραφής της χώρας –εκεί υπάρχει–, το Census Bureau.
Το ποσοστό των απόρων ανήλθε στο 14,3% έναντι του 13,2% το 2008, που αντιστοιχεί σε 43,6 εκατομμύρια ανθρώπους. Η έκθεση παρέχει την πιο λεπτομερή εικόνα μέχρι σήμερα για τις επιπτώσεις της ύφεσης και της ανεργίας, σημειώνει σχετικό δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας «The New York Times». Ο αριθμός των πολιτών δίχως ασφάλιση μάλιστα το 2009 εκτοξεύθηκε στα 51 εκατομμύρια από τα 46 εκατ. το 2008. Μαύρα, δηλαδή, τα μαντάτα.
Και εκεί, όπως και εδώ, πολιτικοί, παπαγαλάκια, βολεμένοι και ανώτατοι γραφειοκράτες περνούν καλά. Υπάρχουν, όμως, και οι διαφορές που είναι ουσιώδεις. Η νομιμότητα, τυπικά τουλάχιστον, τηρείται. Η κρίση έχει χρονοδιάγραμμα αίσιας έκβασης. Η στρατιωτική ισχύς εξισορροπεί την οικονομική αδυναμία. Η εθνική κυριαρχία ούτε απειλείται ούτε εκποιείται.
Βέβαια, και εκεί όπως και εδώ, ο πολίτης είναι αναλώσιμο ευτελούς αξίας. Ενας δείκτης που αναφέρεται ως συνολικός αριθμός επί τοις εκατό και όχι κάποια εκατομμύρια άνθρωποι με όνειρα, ελπίδες και μία θέση στον ήλιο.
Ρώταγαν σ’ ένα ραδιόφωνο την υπουργό Εργασίας Λούκα Κατσέλη πώς αντιμετωπίζει το υπουργείο… Εργασίας την έκρηξη της ανεργίας και τη μη πλήρη καταγραφή της. Και απαντούσε ξύλινα: «Είναι βασικό έργο του υπουργείου Εργασίας η πλήρης καταγραφή και η παρακολούθηση της ανεργίας»…
Ε, και; Στο κολωνακιώτικο σαλόνι της κυρίας υπουργοί δεν περνούν άνεργοι και εξαθλιωμένοι. Τα πολύ πολύ κυκλοφορούν κάποιες εκθέσεις με άψυχους δείκτες. Που κρύβουν τους ανθρώπους που ζουν σε συνθήκες ασφυξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου