ποιος ακούει ότι η μια μόνη καμπάνα δεν ακούει παρά έναν ήχο

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Άντε τώρα να μας πει κανείς ότι ερχόμαστε σε αντίφαση με τον από της γεννήσεώς του περιοδικού ΝEMECIS συνοδευτικό υπότιτλο «Μηνιαίο περιοδικό κατά της ύβρεως». Αναφέρομαι βεβαίως στη διεθνώς αναγνωρίσιμη απολύτως ελληνοποιημένη βρισιά του εξωφύλλου η οποία απέχει από την ύβριν πολύ περισσότερο από όσο απέχει, δηλαδή εντεκάμισι χιλιόμετρα, ο ιερός ναός της Νεμέσεως στον Ραμνούντα από τον Μαραθώνα. Τιμωρός των υβριστών, αγροτική θεά ολότελα ταιριαστή στις μέρες μας με την αποαγροτοποιημένη ευρωελλάδα αεί πτωχευμένη και αφημένη στους τέσσερις ανέμους του ευρώ. Η θεά Νέμεσις, η τιμωρός των υβριστών, τιμώρησε τους Πέρσες κατά τον Παυσανία λόγω της αλαζονικής ιμπεριαλιστικής τους αποβίβασης στον Μαραθώνα. Είχαν φέρει μάλιστα μαζί τους και το μάρμαρο για να φτιάξουν τη νικητήρια στήλη τους. Οπότε οι Αθηναίοι, που σήμερα καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο της ευρωαπόβασης στην Ελλάδα όπως και τότε, και τώρα ψάχνουν Φειδία να του το δώσουν να σκαλίσει το άγαλμα της θεάς.
Φευ! Φειδίας που. Όχι βεβαίως στο ΔΝΤ. Στους δρόμους, στους τοίχους των εγκαταλελειμμένων κατασχεμένων σπιτιών, στα εργοστάσια-φάντασμα, στις άδειες αποθήκες που ξαφνικά γεμίζουν με ανθρώπινα σκουπίδια… Αλήθεια θυμάστε εκείνα τα αγάλματα με υπερεπώνυμες ακριβές υπογραφές της γελάδας, παγκόσμιο σύμβολο ευημερίας, που μόλις πριν από μερικά χρόνια στόλιζαν τα πάρκα απ’ άκρου σ’ άκρου της Ευρώπης και οι Αθηναίοι αστοί συναγωνίζονταν ποιος θα τα πρωταγοράσει ή θα τα χορηγήσει για να κοσμήσουν τα αίθριά τους; Αυτές οι παχιές αγελάδες, όχι μόνον δεν σφάχτηκαν, αλλά παραχόντρυναν και τώρα αφοδεύουν πάνω στην καθημερινότητα και στα όνειρα των μισθωτών, των συνταξιούχων, των φτωχών της Ευρώπης και της γης.
Τον Φειδία που απαντάει στην Ύβριν τον βρίσκεις παντού. Με γκράφιτι δουλεύει και σκαλίζει ωραία το fuck you. Υλοποιεί την κραυγή κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, ακόμα και στα περιθώρια των άθλιων σχολικών βιβλίων, στις αποδείξεις που μαζεύουν κυρίως οι φτωχοί από φτωχούς και ξέρουν ότι το στοιχείο φορολογικής αξίας θα εξαφανιστεί μέσα σε ένα εξάμηνο από το thermopaper…
Στην εποχή των Bangsters, που η ΝEMECIS θα επιχειρήσει συστηματικά να περάσει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο - καθώς προέρχεται ως νεολογισμός από τη σύνθεση των λέξεων banker-τραπεζίτης και gangsters, που δεν χρειάζεται μετάφραση-, όποιος δεν διακρίνει το χάσμα ανάμεσα στον τίτλο του εξωφύλλου και στην ουσιαστική έννοια της Ύβρεως που είναι η ηθική πολιτισμική οικονομική αυτουργία της σημερινής «αστικονόμιμης» ηθικολογίας της εξαθλίωσης των μαζών, τότε μη σώσει και διαβάσει το περιοδικό. Η συναίσθηση της διαφοράς είναι το δείγμα του υψηλού πολιτισμού που καθίσταται οραματικό προαπαιτούμενο στους σημερινούς καιρούς.
Από τη μια, οι δημιουργοί του χρέους. Από την άλλη, όσοι πληρώνουν το μάρμαρο. Ευγένειες, καθωσπρεπισμοί, ο κυνικός επικοινωνιακός ιησουιτισμός δεν μπορεί να διατηρήσουν σε αδράνεια το εκκρεμές της Ιστορίας των μαζών. Δεν πληρώνει ο πολτός το μάρμαρο κι ας γίνεται θηριώδης προσπάθεια να εξασφαλιστεί μια πολτοποιημένη συναίνεση. Είναι η μάζα που βρυχάται αυτόν τον καιρό και διεθνοποιεί το περιεχόμενο του εξωφύλλου κάνοντάς το κατανοητό και εκτός Hollywood σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Είναι η οργή των des esperado. Άμποτε και το τέλος των μικροαστών. Και για όσους θέλουν να εντρυφήσουν στο κρυφό κομμάτι της ιστορίας των θεοποιημένων προσώπων που θεοποιήθηκαν περισσότερο από ποτέ, σήμερα, για να κρύψουν την ουσία των προσωπικών και εν τέλει συλλογικών προβλημάτων της σύγχρονης κοινωνίας της εργασίας, ας διαβάσουν στη σελίδα (…) ποιος ήταν τελικά ο Μπαζίλ Ζαχάρωφ. Αυτόν και σήμερα τον βρίσκεις ως ένοχο πολύ ευκολότερα από τον Φειδία. Fuck you!

Λιάνα Κανέλλη,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου