Εδοξε τη Βουλή, ευτελίσαι τον Δήμον…
Οι βουλευτές του Γ. Α. Παπανδρέου ψήφισαν τελικά τον εξευτελισμό των «τιμημένων γηρατειών» του Α. Γ. Παπανδρέου. Γιατί τάχα;
Βρήκα στο press.gr καταχώριση στο βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Λυκείου (1998), που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του 1893! Τα εξηγεί όλα.
Γράφει για τη χρονιά της πτώχευσης του Χαρ. Τρικούπη: «Το επί Τουρκίας αρματωλίκι έτεκε γνήσιον τέκνον το βουλευτικόν αξίωμα. Οι μόνοι αληθώς ελεύθεροι και μακάριοι πολίται της Ελλάδος είναι οι βουλευταί. Είναι αυτό τούτο δικτάτορες, έχουσι το δεσμείν και λύειν. Η κυβέρνησις δεν περιποιείται μόνον και θωπεύει αυτούς, αλλ’ είναι η εντελής θεράπαινα πάσης αυτών αθεμίτου βουλής και πράξεως. Εαν φανή δυστροπούσα, ανατρέπουσι τους λέβητας και τότε η μετ’ αυτήν καθίσταται χειροηθεστέρα. Πόσοι ψηφίζουσι κατά συνείδηση; Πέντε ή δέκα, οι δε λοιποί; Εις ουδέν χρηματιστήριον της Ευρώπης πιστεύομεν να γίνονται τόσαι δοσοληψίαι, όσαι εν τω αχυρώνι εκείνω όστις εν Αθήναις καλείται Βουλευτήριον. Πρέπει να χορτάσωσι πάντες οι συγγενείς! , πάντες ει δυνατόν, οι ψηφοφόροι εκάστου βουλευτού. Ιδού λοιπόν ο προϋπολογισμός του κράτους και τα δημόσια υπουργήματα, φάγετε και ευφρανθείτε. Πάσαι αι επαρχιακαί θέσεις πρέπει να περιέλθωσιν αναποφεύκτως εις τους οπαδούς της θριαμβευσάσης φατρίας, γενική λοιπόν προγραφή των αντιφρονούντων. Δυστυχείς ούτοι. Ου μόνον εκβάλλονται εκ των θέσεων, αλλά φορολογούνται και αδίκως, και φυλακίζονται και απάγονται ως νεοσύλλεκτοι και φιλοξενούσι, κατ’ εξαιρετικήν χάριν, τα μεταβατικά, και το φοβερώτερον πάντων, δεν ευρίσκουσι δικαιοσύνην ενώπιον των δικαστηρίων. Πάσαι αι αρχαί υπακούουσιν, αμέσως ή εμμέσως, εις τα νεύματα του βουλευτού. Εαν προχωρήσει τις αναζητών την πηγήν πάσης επαρχιακής ελεεινότητος, θα φθάσει αναποφεύκτως εις το Βουλευτήριον.
Τις προστατεύει τον ληστήν, ή τον έχοντα ισχυρούς συγγενείς; Ο Βουλευτής. Τις παρέχει άσυλον εις τον φυγόδικον ή εις τον λαθρέμπορον; Ο Βουλευτής. Τις απαλλάσσει της τιμωρίας τον καταχραστήν υπάλληλον; Ο Βουλευτής. Τις παραλύει την ιεραρχίαν της υπηρεσίας, την πειθαρχίαν του στρατού, το αδέκαστον της δικαιοσύνης; Ο Βουλευτής. Όπου υπάρχει σαπρότης τις, φαίνεται ο οδούς του ζωϋφίου τούτου. Και όμως οι άνθρωποι εκστρατεύουσιν κατά των ακρίδων. Εαν εξετάση τις διά του μικροσκοπίου τας λεγομένας επιρροάς της Ελλάδος, θα φρίξει επί τω ειδεχθεί θεάματι. Μακάριοι οι μη έχοντες επιρροήν. Μακάριοι οι βιούντες λεληθότως. Ότι παρ’ άλλοις είναι τιμαλφές κειμήλιον, εν Ελλάδι είναι λύθρον αίματος και δακρύων». Εκατόν δεκαεπτά χρόνια πριν… Σα να μην πέρασε μια μέρα…
* Οσοι δεν κατανοείτε τη γλώσσα, είναι και αυτά ελληνικά.Εδοξε τη Βουλή, ευτελίσαι τον Δήμον…
Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
papanikolaou.konstantinos@gmail.com
Οι βουλευτές του Γ. Α. Παπανδρέου ψήφισαν τελικά τον εξευτελισμό των «τιμημένων γηρατειών» του Α. Γ. Παπανδρέου. Γιατί τάχα;
Βρήκα στο press.gr καταχώριση στο βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Λυκείου (1998), που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του 1893! Τα εξηγεί όλα.
Γράφει για τη χρονιά της πτώχευσης του Χαρ. Τρικούπη: «Το επί Τουρκίας αρματωλίκι έτεκε γνήσιον τέκνον το βουλευτικόν αξίωμα. Οι μόνοι αληθώς ελεύθεροι και μακάριοι πολίται της Ελλάδος είναι οι βουλευταί. Είναι αυτό τούτο δικτάτορες, έχουσι το δεσμείν και λύειν. Η κυβέρνησις δεν περιποιείται μόνον και θωπεύει αυτούς, αλλ’ είναι η εντελής θεράπαινα πάσης αυτών αθεμίτου βουλής και πράξεως. Εαν φανή δυστροπούσα, ανατρέπουσι τους λέβητας και τότε η μετ’ αυτήν καθίσταται χειροηθεστέρα. Πόσοι ψηφίζουσι κατά συνείδηση; Πέντε ή δέκα, οι δε λοιποί; Εις ουδέν χρηματιστήριον της Ευρώπης πιστεύομεν να γίνονται τόσαι δοσοληψίαι, όσαι εν τω αχυρώνι εκείνω όστις εν Αθήναις καλείται Βουλευτήριον. Πρέπει να χορτάσωσι πάντες οι συγγενείς! , πάντες ει δυνατόν, οι ψηφοφόροι εκάστου βουλευτού. Ιδού λοιπόν ο προϋπολογισμός του κράτους και τα δημόσια υπουργήματα, φάγετε και ευφρανθείτε. Πάσαι αι επαρχιακαί θέσεις πρέπει να περιέλθωσιν αναποφεύκτως εις τους οπαδούς της θριαμβευσάσης φατρίας, γενική λοιπόν προγραφή των αντιφρονούντων. Δυστυχείς ούτοι. Ου μόνον εκβάλλονται εκ των θέσεων, αλλά φορολογούνται και αδίκως, και φυλακίζονται και απάγονται ως νεοσύλλεκτοι και φιλοξενούσι, κατ’ εξαιρετικήν χάριν, τα μεταβατικά, και το φοβερώτερον πάντων, δεν ευρίσκουσι δικαιοσύνην ενώπιον των δικαστηρίων. Πάσαι αι αρχαί υπακούουσιν, αμέσως ή εμμέσως, εις τα νεύματα του βουλευτού. Εαν προχωρήσει τις αναζητών την πηγήν πάσης επαρχιακής ελεεινότητος, θα φθάσει αναποφεύκτως εις το Βουλευτήριον.
Τις προστατεύει τον ληστήν, ή τον έχοντα ισχυρούς συγγενείς; Ο Βουλευτής. Τις παρέχει άσυλον εις τον φυγόδικον ή εις τον λαθρέμπορον; Ο Βουλευτής. Τις απαλλάσσει της τιμωρίας τον καταχραστήν υπάλληλον; Ο Βουλευτής. Τις παραλύει την ιεραρχίαν της υπηρεσίας, την πειθαρχίαν του στρατού, το αδέκαστον της δικαιοσύνης; Ο Βουλευτής. Όπου υπάρχει σαπρότης τις, φαίνεται ο οδούς του ζωϋφίου τούτου. Και όμως οι άνθρωποι εκστρατεύουσιν κατά των ακρίδων. Εαν εξετάση τις διά του μικροσκοπίου τας λεγομένας επιρροάς της Ελλάδος, θα φρίξει επί τω ειδεχθεί θεάματι. Μακάριοι οι μη έχοντες επιρροήν. Μακάριοι οι βιούντες λεληθότως. Ότι παρ’ άλλοις είναι τιμαλφές κειμήλιον, εν Ελλάδι είναι λύθρον αίματος και δακρύων». Εκατόν δεκαεπτά χρόνια πριν… Σα να μην πέρασε μια μέρα…
* Οσοι δεν κατανοείτε τη γλώσσα, είναι και αυτά ελληνικά.
Οι βουλευτές του Γ. Α. Παπανδρέου ψήφισαν τελικά τον εξευτελισμό των «τιμημένων γηρατειών» του Α. Γ. Παπανδρέου. Γιατί τάχα;
Βρήκα στο press.gr καταχώριση στο βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Λυκείου (1998), που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του 1893! Τα εξηγεί όλα.
Γράφει για τη χρονιά της πτώχευσης του Χαρ. Τρικούπη: «Το επί Τουρκίας αρματωλίκι έτεκε γνήσιον τέκνον το βουλευτικόν αξίωμα. Οι μόνοι αληθώς ελεύθεροι και μακάριοι πολίται της Ελλάδος είναι οι βουλευταί. Είναι αυτό τούτο δικτάτορες, έχουσι το δεσμείν και λύειν. Η κυβέρνησις δεν περιποιείται μόνον και θωπεύει αυτούς, αλλ’ είναι η εντελής θεράπαινα πάσης αυτών αθεμίτου βουλής και πράξεως. Εαν φανή δυστροπούσα, ανατρέπουσι τους λέβητας και τότε η μετ’ αυτήν καθίσταται χειροηθεστέρα. Πόσοι ψηφίζουσι κατά συνείδηση; Πέντε ή δέκα, οι δε λοιποί; Εις ουδέν χρηματιστήριον της Ευρώπης πιστεύομεν να γίνονται τόσαι δοσοληψίαι, όσαι εν τω αχυρώνι εκείνω όστις εν Αθήναις καλείται Βουλευτήριον. Πρέπει να χορτάσωσι πάντες οι συγγενείς! , πάντες ει δυνατόν, οι ψηφοφόροι εκάστου βουλευτού. Ιδού λοιπόν ο προϋπολογισμός του κράτους και τα δημόσια υπουργήματα, φάγετε και ευφρανθείτε. Πάσαι αι επαρχιακαί θέσεις πρέπει να περιέλθωσιν αναποφεύκτως εις τους οπαδούς της θριαμβευσάσης φατρίας, γενική λοιπόν προγραφή των αντιφρονούντων. Δυστυχείς ούτοι. Ου μόνον εκβάλλονται εκ των θέσεων, αλλά φορολογούνται και αδίκως, και φυλακίζονται και απάγονται ως νεοσύλλεκτοι και φιλοξενούσι, κατ’ εξαιρετικήν χάριν, τα μεταβατικά, και το φοβερώτερον πάντων, δεν ευρίσκουσι δικαιοσύνην ενώπιον των δικαστηρίων. Πάσαι αι αρχαί υπακούουσιν, αμέσως ή εμμέσως, εις τα νεύματα του βουλευτού. Εαν προχωρήσει τις αναζητών την πηγήν πάσης επαρχιακής ελεεινότητος, θα φθάσει αναποφεύκτως εις το Βουλευτήριον.
Τις προστατεύει τον ληστήν, ή τον έχοντα ισχυρούς συγγενείς; Ο Βουλευτής. Τις παρέχει άσυλον εις τον φυγόδικον ή εις τον λαθρέμπορον; Ο Βουλευτής. Τις απαλλάσσει της τιμωρίας τον καταχραστήν υπάλληλον; Ο Βουλευτής. Τις παραλύει την ιεραρχίαν της υπηρεσίας, την πειθαρχίαν του στρατού, το αδέκαστον της δικαιοσύνης; Ο Βουλευτής. Όπου υπάρχει σαπρότης τις, φαίνεται ο οδούς του ζωϋφίου τούτου. Και όμως οι άνθρωποι εκστρατεύουσιν κατά των ακρίδων. Εαν εξετάση τις διά του μικροσκοπίου τας λεγομένας επιρροάς της Ελλάδος, θα φρίξει επί τω ειδεχθεί θεάματι. Μακάριοι οι μη έχοντες επιρροήν. Μακάριοι οι βιούντες λεληθότως. Ότι παρ’ άλλοις είναι τιμαλφές κειμήλιον, εν Ελλάδι είναι λύθρον αίματος και δακρύων». Εκατόν δεκαεπτά χρόνια πριν… Σα να μην πέρασε μια μέρα…
* Οσοι δεν κατανοείτε τη γλώσσα, είναι και αυτά ελληνικά.Εδοξε τη Βουλή, ευτελίσαι τον Δήμον…
Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
papanikolaou.konstantinos@gmail.com
Οι βουλευτές του Γ. Α. Παπανδρέου ψήφισαν τελικά τον εξευτελισμό των «τιμημένων γηρατειών» του Α. Γ. Παπανδρέου. Γιατί τάχα;
Βρήκα στο press.gr καταχώριση στο βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Λυκείου (1998), που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα του 1893! Τα εξηγεί όλα.
Γράφει για τη χρονιά της πτώχευσης του Χαρ. Τρικούπη: «Το επί Τουρκίας αρματωλίκι έτεκε γνήσιον τέκνον το βουλευτικόν αξίωμα. Οι μόνοι αληθώς ελεύθεροι και μακάριοι πολίται της Ελλάδος είναι οι βουλευταί. Είναι αυτό τούτο δικτάτορες, έχουσι το δεσμείν και λύειν. Η κυβέρνησις δεν περιποιείται μόνον και θωπεύει αυτούς, αλλ’ είναι η εντελής θεράπαινα πάσης αυτών αθεμίτου βουλής και πράξεως. Εαν φανή δυστροπούσα, ανατρέπουσι τους λέβητας και τότε η μετ’ αυτήν καθίσταται χειροηθεστέρα. Πόσοι ψηφίζουσι κατά συνείδηση; Πέντε ή δέκα, οι δε λοιποί; Εις ουδέν χρηματιστήριον της Ευρώπης πιστεύομεν να γίνονται τόσαι δοσοληψίαι, όσαι εν τω αχυρώνι εκείνω όστις εν Αθήναις καλείται Βουλευτήριον. Πρέπει να χορτάσωσι πάντες οι συγγενείς! , πάντες ει δυνατόν, οι ψηφοφόροι εκάστου βουλευτού. Ιδού λοιπόν ο προϋπολογισμός του κράτους και τα δημόσια υπουργήματα, φάγετε και ευφρανθείτε. Πάσαι αι επαρχιακαί θέσεις πρέπει να περιέλθωσιν αναποφεύκτως εις τους οπαδούς της θριαμβευσάσης φατρίας, γενική λοιπόν προγραφή των αντιφρονούντων. Δυστυχείς ούτοι. Ου μόνον εκβάλλονται εκ των θέσεων, αλλά φορολογούνται και αδίκως, και φυλακίζονται και απάγονται ως νεοσύλλεκτοι και φιλοξενούσι, κατ’ εξαιρετικήν χάριν, τα μεταβατικά, και το φοβερώτερον πάντων, δεν ευρίσκουσι δικαιοσύνην ενώπιον των δικαστηρίων. Πάσαι αι αρχαί υπακούουσιν, αμέσως ή εμμέσως, εις τα νεύματα του βουλευτού. Εαν προχωρήσει τις αναζητών την πηγήν πάσης επαρχιακής ελεεινότητος, θα φθάσει αναποφεύκτως εις το Βουλευτήριον.
Τις προστατεύει τον ληστήν, ή τον έχοντα ισχυρούς συγγενείς; Ο Βουλευτής. Τις παρέχει άσυλον εις τον φυγόδικον ή εις τον λαθρέμπορον; Ο Βουλευτής. Τις απαλλάσσει της τιμωρίας τον καταχραστήν υπάλληλον; Ο Βουλευτής. Τις παραλύει την ιεραρχίαν της υπηρεσίας, την πειθαρχίαν του στρατού, το αδέκαστον της δικαιοσύνης; Ο Βουλευτής. Όπου υπάρχει σαπρότης τις, φαίνεται ο οδούς του ζωϋφίου τούτου. Και όμως οι άνθρωποι εκστρατεύουσιν κατά των ακρίδων. Εαν εξετάση τις διά του μικροσκοπίου τας λεγομένας επιρροάς της Ελλάδος, θα φρίξει επί τω ειδεχθεί θεάματι. Μακάριοι οι μη έχοντες επιρροήν. Μακάριοι οι βιούντες λεληθότως. Ότι παρ’ άλλοις είναι τιμαλφές κειμήλιον, εν Ελλάδι είναι λύθρον αίματος και δακρύων». Εκατόν δεκαεπτά χρόνια πριν… Σα να μην πέρασε μια μέρα…
* Οσοι δεν κατανοείτε τη γλώσσα, είναι και αυτά ελληνικά.
Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου