Αυτός ο λευκός είναι Έλληνας, κρίμα κι έδειχνε καλός άνθρωπος!!!


Γεννήθηκα Ελλάδα. Μεγάλωσα στην Αθήνα, στην σκιά της Ακρόπολης περήφανος για την συγκυρία αυτή. Ευλογημένος, επειδή μιλώ την ίδια γλώσσα με τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα... Περπατώ στις ίδιες γειτονιές, στους ίδιους δρόμους.
Αυτοί οι «παγκόσμιοι» άνθρωποι... οι τόσο δικοί μου..
Ο Θεός, η μοίρα, η τύχη, το αγύριστο κεφάλι μου -εσύ πάρε και διάλεξε ό,τι πιστεύεις και αντέχεις- με έφερε να ζω στην Ασία. Λευκός ανάμεσα στους κίτρινους. Σταγόνα στον ωκεανό! Για όλους εδώ είμαι ο λευκός. Αυτό αρκεί!


Κάποιοι τολμούν να ρωτήσουν: Από πού; Περήφανος πάντα, απαντώ: Από την Ελλάδα, τη χώρα του πολιτισμού και της δημοκρατίας...
Σιωπή... με κοίταγαν με περιέργεια.... Ελλάδα;
Στην αρχή έκοβα τη λέξη δημοκρατία... Άλλες χώρες εδώ, άλλες νοοτροπίες, άλλα καθεστώτα. Απόλυτα σεβαστό...
Λευκέ, γίνε σαφής.
Λοιπόν, Ελλάδα, η χώρα που γέννησε το θέατρο, τη φιλοσοφία, που δημιούργησε λαμπρό πολιτισμό... Εκεί κάτι γινόταν. Και εγώ πιο παθιασμένος να εξηγώ και να προσπαθώ να προβάλω τη χώρα μου. Λίγοι καταλάβαιναν....
Στους άλλους η συζήτηση ολοκληρωνόταν με το επιχείρημα: Δίπλα από την Ιταλία, ξέρεις, πίτσα και μακαρόνια... Εκεί είναι η πατρίδα μου...
Πλήρης απογοήτευση για μένα...
Αργότερα τα πράγματα καλυτέρευσαν. Πήραμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Μεγάλη επιτυχία. Ο λευκός πια είχε ταυτότητα… Παντού στον δρόμο, στο ταξί, ο θυρωρός της πολυκατοικίας, ακόμα και στα Στάρμπακς: Έναν καφέ για τον Έλληνα, που κέρδισε στο ποδόσφαιρο. Ανεπάντεχο! Στην αρχή με ξάφνιαζε που ο Χαριστέας και ο Ζαγοράκης ήταν πιο διάσημοι από τον Πλάτωνα...Μετά, το ξανασκέφθηκα... Ας είναι! Τουλάχιστον ήξεραν πού είναι η Ελλάδα μου...
Και μετά... μαζί με τις μέλισσες ήρθαν και τα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας. Όλοι αυτοί που με κοιτούσαν με χαρά, άρχισαν πλέον να με κοιτούν με λύπηση και οίκτο... Τώρα κάθε φορά που απαντώ είμαι Έλληνας ξέρουν πού είμαστε. Και η εντύπωση που σχηματίζουν και για μένα και για τη χώρα μου είναι αρνητική. Δυστυχώς!
Στα μάτια τους είμαστε τα «λαμόγια» που δεν θέλουμε να δουλέψουμε και ζητούμε μόνο λεφτά. Είμαστε οι ανοικοκύρευτοι στα του οίκου μας! Είμαστε το παράδειγμα προς αποφυγήν!
Είμαστε καθημερινά πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες και πρώτη είδηση στα τηλεοπτικά πρακτορεία εδώ...
Τα επεισόδια και οι διαδηλώσεις, τα έκτροπα φιγουράρουν παντού εδώ. Κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα! Με αρνητικά σχόλια, καυστικά, πληγωτικά!
Ο καινούργιος μου γείτονας ψέλλισε συνωμοτικά τις προάλλες. Αυτός ο λευκός είναι Έλληνας, κρίμα και έδειχνε καλός άνθρωπος! Για να με ρωτήσει όλο απορία: Έχετε εμφύλιο πόλεμο στην πατρίδα σας; Έχετε πολλούς κλέφτες;
Τι; Τον κοίταξα απορημένος.
Την ίδια ακριβώς έκπληξη που έβλεπα στα πρόσωπά τους όταν τους έλεγα τη λέξη Ελλάδα!
Ναι, τώρα ντρέπομαι να πω ποιος είμαι... Σε μια στιγμή όλη μου η περηφάνια γι’ αυτό που είμαι εξατμίσθηκε... Συναντώ απόδημους Έλληνες τρίτης και τέταρτης γενιάς και μου απαντούν το ίδιο. Αποκρύβουν την ελληνική τους καταγωγή για να «γλιτώσουν» από τα σχόλια...
Κρύβονται και εκείνοι όπως και εγώ...
Ναι, ξέρετε... είμαι λευκός.
Σχόλια χρηστών