Οι νέες τεχνολογίες, μόνη λύση για το πολιτικό μας αδιέξοδο


«Όποιος φωνή φοβάται να ακούει απ’ το λαό, Σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει. Κάστρο φυλάει ερημικό. Έχει το φόβο φυλαχτό…» έλεγε ο Ι. Καμπανέλλης. «Τώρα ζει σταβλισμένος, μαντρισμένος, κλεισμένος μέσα σε έννοιες πρόστυχες και φόβους» έλεγε ο Σαίξπηρ για τον Ντάνκαν που υπεξαίρεσε την εξουσία από τον Μάκβεθ.

Δυστυχώς, οι πολιτικοί δεν ακούνε τους ποιητές, είτε γιατί στερούνται παιδείας -κατά την ελληνική αντίληψη- έστω και με διδακτορικά από αμερικάνικα πανεπιστήμια, είτε επειδή η έπαρση της εξουσίας τους ανεβάζει σε ερημικά κάστρα φρουρούμενα από ΜΑΤ, μαζί με τις παρέες τους, όπου χάνουν επαφή με τις διαχρονικές αλήθειες, μέχρι να πληρώσουν ηθικό τίμημα βαρύ, επειδή το ποινικό τίμημα το έχουν αποφύγει με νόμους και συντάγματα που έφτιαξαν στα μέτρα λωποδυτών αρχόντων.

Και όμως, στην εποχή μας υπάρχει λύση, αν ήθελαν να ξαναβρεθούν σε επαφή με τις αλήθειες της καθημερινότητας, που είναι και οι μόνες ισχυρές αλήθειες της ζωής. Υπάρχει το Ιντερνετ με την ομότιμη δημοκρατία που έχει επιβάλει στους χρήστες του. Που επιτρέπει στον οκτάχρονο και στον πανεπιστημιακό ή τον εξουσιαστή, να μιλούν ισότιμα και με ίσες ευκαιρίες διάχυσης της γνώμης τους.

Αν το χρησιμοποιούσαν για να δημιουργήσουν γέφυρες με το λαό που στενάζει και όχι μόνο να στέλνουν μονόδρομα μηνύματα διαφήμισής τους, θα κέρδιζαν τη χαμένη τιμή της πολιτικής.
Έτσι αποκτά ιδιαίτερη σημασία η πρωτοβουλία της Ντόρας Μπακογιάννη να ανοίξει τη δικτυακή της πύλη (www.dorabak.gr) σε όλους ανεξαιρέτως για να ανταλλάξουν (και όχι απλά να πουν ή να μάθουν) απόψεις για τα αδιέξοδα του τόπου και τον τρόπο να προσπεραστούν.

Θα πουν οι καχύποπτοι -δίκαια συνήθως- «να, άλλος ένας πολιτικός ελιγμός για να βρεθεί η Ντόρα με πολιτικό φορέα χωρίς να ενοχλήσει ότι φτιάχνει άλλο ένα κόμμα για την αναρρίχηση στην εξουσία».

Ακόμα κι αν είναι έτσι, δεν έχεις δικαίωμα να παραβλέπεις ότι μια λεωφόρος άνοιξε. Αν είναι να μένουμε στα στερεότυπα που είναι αδιέξοδα, ας αποφασίσουμε την ομαδική αυτοκτονία σαν μόνη λύση.

Η χώρα θέλει νέες ιδέες και όχι νέα πρόσωπα, κατ’ ανάγκην, μια που πολλές φορές τα νέα πρόσωπα είναι άγνωστες ακόμα κόπιες παλιών προσώπων. Θέλει ιδέες με τη φρεσκάδα των ανώνυμων και όχι με τα φτιασίδια των επώνυμων. Θέλει και στάδιο για να παλέψουν ελεύθερα οι ιδέες και να επικρατήσουν οι σωστές. Η πόρτα αυτού του σταδίου άνοιξε. Αυτό έχει σημασία και όχι το ποιος την άνοιξε.