Υπουργοί – ΜΜΕ ραγιάδες της Τρόικας
* Πάλι τα ίδια από Δευτέρα με την αυστηρή και επίφοβη Τρόικα. Ολο και περισσότερο ορισμένοι υπουργοί της κυβέρνησης μου θυμίζουν την κλασική δικαιολογία «ξέρεις, είναι εντολή άνωθεν». Θέλουν έτσι να νομιμοποιήσουν είτε τη δική τους αυθαιρεσία μ’ αυτή τη θολή επίκληση, είτε (που είναι τελικά το ίδιο) τη δουλική τους συμπεριφορά. Οχι μόνο στον «ένα άνωθεν», αλλά και στους παρατρεχάμενους του εκάστοτε αρχηγού ή Κέντρου Εξουσίας. Υπουργοί που συμπεριφέρονται όπως τα μαντρόσκυλα της Τρόικας. Γαβγίζουν διαρκώς και δαγκώνουν άδικα. Θέλουν να υπηρετούν τον αφέντη. Νοοτροπία ραγιά.
* Φυσικά δεν υπάρχει μόνο αυτή η ερμηνεία και το κίνητρο. Οπως αποδείχθηκε με την πρόσφατη σύγκρουση Γ. Παπακωνσταντίνου και Θ. Πάγκαλου, δεν ήταν η Τρόικα, αλλά ο υπουργός Οικονομικών που ήθελε να καπελώσει τους συναδέλφους του υπουργούς ως μόνιμος συνοδός της Τρόικας, για να εισπράξει την έντονη αντίθεση του αντιπροέδρου και εκείνων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήθελε και μ’ αυτή την επινόηση να μεταβληθεί σε υπερυπουργό, ανταγωνιστικό στον Πάγκαλο και τον Χ. Παμπούκη, χωρίς να διστάζει για τις μεθόδους του. Η πρότασή του να συνοδεύει σε κάθε υπουργείο ο κ. Παπακωνσταντίνου τα μέλη της Τρόικας, μεσαίους υπαλλήλους, ήταν διάθεση καπελώματος μεν, αλλά πολιτικά ευάλωτη, νοοτροπία «υποτελούς». Στην ακριβώς αντίθετη στάση από εκείνη του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Παν. Μπεγλίτη, οι οποίοι αρνήθηκαν να δεχθούν σε συνεργασία τα μέλη της Τρόικας και τους παρέπεμψαν στα ανώτερα υπηρεσιακά κλιμάκια. Ισοτιμία χωρίς δουλικές υπερβολές με σκοπιμότητες να καπελώσουμε εμείς άλλους.
* Αποδείχθηκε στα Ασφαλιστικά και τα Μισθολογικά πως οι δανειστές μας με το Μνημόνιο καθόρισαν γενικούς στόχους και όχι συγκεκριμένα μέτρα περικοπών και φορολόγησης, τα οποία επέλεξε η κυβέρνηση με δική της ευθύνη. Με τις ευλογίες ως μαντρόσκυλων αρκετών φιλικών της ΜΜΕ και δημοσιογράφων, που παίζουν κάθε φορά (και από Δευτέρα επίσης) το παιχνίδι του μπαμπούλα για την Τρόικα. Καλύπτοντας τους υπουργούς για δήθεν σκληρές εντολές ή επιθυμίες «άνωθεν», για ψευδείς μάχες και νίκες απέναντι στο ΔΝΤ.
* Φυσικά μπροστά σε τέτοιες νοοτροπίες υποταγής είναι μάταιο κανείς να αναζητήσει έναν «άλλο δρόμο» απέναντι στους δανειστές μας, αξιοπρέπειας και ευθύνης, χωρίς να μεταβληθούμε σε δουλοπάροικους. Δανειζόμενος δεν σημαίνει εξευτελιζόμενος. Απόδειξη ότι το μείγμα περικοπών σε δαπάνες, σε εισοδήματα και σε συντάξεις (τόσο μονομερές και οδυνηρό) το καθόρισε όχι η Τρόικα, αλλά η κυβέρνηση. Οπως αυτή καθόρισε τις γελοίες ρυθμίσεις στις συντάξεις – ψίχουλα για τα επόμενα 50 χρόνια, χωρίς να ντρέπονται.
Είναι επιλογές που θα της πάρει ο αέρας σε 4–5 χρόνια. Αφού πρώτα σαρώνει την όλη νοοτροπία του ραγιαδισμού απέναντι σε θεσμούς που μας δάνεισαν. Και τους χρωστάμε ασφαλώς (ΕΚΤ, Ε.Ε., ΔΝΤ) ως σοβαρό κράτος που εμπιστεύθηκαν τελικά.
Δεν έχουν δικαίωμα να μας ταπεινώνουν και να υποθηκεύουν το μέλλον μας, όπως δεν το έχει κανένας δανειστής (ακόμη και τοκογλύφος). Αλλο ξένη βοήθεια και άλλο ξένη υποτέλεια.
* Πάλι τα ίδια από Δευτέρα με την αυστηρή και επίφοβη Τρόικα. Ολο και περισσότερο ορισμένοι υπουργοί της κυβέρνησης μου θυμίζουν την κλασική δικαιολογία «ξέρεις, είναι εντολή άνωθεν». Θέλουν έτσι να νομιμοποιήσουν είτε τη δική τους αυθαιρεσία μ’ αυτή τη θολή επίκληση, είτε (που είναι τελικά το ίδιο) τη δουλική τους συμπεριφορά. Οχι μόνο στον «ένα άνωθεν», αλλά και στους παρατρεχάμενους του εκάστοτε αρχηγού ή Κέντρου Εξουσίας. Υπουργοί που συμπεριφέρονται όπως τα μαντρόσκυλα της Τρόικας. Γαβγίζουν διαρκώς και δαγκώνουν άδικα. Θέλουν να υπηρετούν τον αφέντη. Νοοτροπία ραγιά.
* Φυσικά δεν υπάρχει μόνο αυτή η ερμηνεία και το κίνητρο. Οπως αποδείχθηκε με την πρόσφατη σύγκρουση Γ. Παπακωνσταντίνου και Θ. Πάγκαλου, δεν ήταν η Τρόικα, αλλά ο υπουργός Οικονομικών που ήθελε να καπελώσει τους συναδέλφους του υπουργούς ως μόνιμος συνοδός της Τρόικας, για να εισπράξει την έντονη αντίθεση του αντιπροέδρου και εκείνων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήθελε και μ’ αυτή την επινόηση να μεταβληθεί σε υπερυπουργό, ανταγωνιστικό στον Πάγκαλο και τον Χ. Παμπούκη, χωρίς να διστάζει για τις μεθόδους του. Η πρότασή του να συνοδεύει σε κάθε υπουργείο ο κ. Παπακωνσταντίνου τα μέλη της Τρόικας, μεσαίους υπαλλήλους, ήταν διάθεση καπελώματος μεν, αλλά πολιτικά ευάλωτη, νοοτροπία «υποτελούς». Στην ακριβώς αντίθετη στάση από εκείνη του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Παν. Μπεγλίτη, οι οποίοι αρνήθηκαν να δεχθούν σε συνεργασία τα μέλη της Τρόικας και τους παρέπεμψαν στα ανώτερα υπηρεσιακά κλιμάκια. Ισοτιμία χωρίς δουλικές υπερβολές με σκοπιμότητες να καπελώσουμε εμείς άλλους.
* Αποδείχθηκε στα Ασφαλιστικά και τα Μισθολογικά πως οι δανειστές μας με το Μνημόνιο καθόρισαν γενικούς στόχους και όχι συγκεκριμένα μέτρα περικοπών και φορολόγησης, τα οποία επέλεξε η κυβέρνηση με δική της ευθύνη. Με τις ευλογίες ως μαντρόσκυλων αρκετών φιλικών της ΜΜΕ και δημοσιογράφων, που παίζουν κάθε φορά (και από Δευτέρα επίσης) το παιχνίδι του μπαμπούλα για την Τρόικα. Καλύπτοντας τους υπουργούς για δήθεν σκληρές εντολές ή επιθυμίες «άνωθεν», για ψευδείς μάχες και νίκες απέναντι στο ΔΝΤ.
* Φυσικά μπροστά σε τέτοιες νοοτροπίες υποταγής είναι μάταιο κανείς να αναζητήσει έναν «άλλο δρόμο» απέναντι στους δανειστές μας, αξιοπρέπειας και ευθύνης, χωρίς να μεταβληθούμε σε δουλοπάροικους. Δανειζόμενος δεν σημαίνει εξευτελιζόμενος. Απόδειξη ότι το μείγμα περικοπών σε δαπάνες, σε εισοδήματα και σε συντάξεις (τόσο μονομερές και οδυνηρό) το καθόρισε όχι η Τρόικα, αλλά η κυβέρνηση. Οπως αυτή καθόρισε τις γελοίες ρυθμίσεις στις συντάξεις – ψίχουλα για τα επόμενα 50 χρόνια, χωρίς να ντρέπονται.
Είναι επιλογές που θα της πάρει ο αέρας σε 4–5 χρόνια. Αφού πρώτα σαρώνει την όλη νοοτροπία του ραγιαδισμού απέναντι σε θεσμούς που μας δάνεισαν. Και τους χρωστάμε ασφαλώς (ΕΚΤ, Ε.Ε., ΔΝΤ) ως σοβαρό κράτος που εμπιστεύθηκαν τελικά.
Δεν έχουν δικαίωμα να μας ταπεινώνουν και να υποθηκεύουν το μέλλον μας, όπως δεν το έχει κανένας δανειστής (ακόμη και τοκογλύφος). Αλλο ξένη βοήθεια και άλλο ξένη υποτέλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου