Γνωμικά
Για να πάρουμε μια ιδέα τι και πώς διδάσκονταν (και δίδασκαν αργότερα) οι σπουδαστές των Διδασκαλείων στο μάθημα των Θρησκευτικών, βάσει του εγκριθέντος το 1914 προγράμματος για τη διδασκαλία «της Ιστορίας της Θρησκείας και του Πολιτισμού του Ιουδαϊκού λαού», θα παραθέσει η στήλη μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα από τη διδασκόμενη ύλη. (Από το σχολικό βοήθημα του Δ.Σ. Μπαλάνου «Περικοπαί εκ των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης»).
Προηγουμένως, όμως, ας μην παροραθεί ο ενθουσιασμός του σπουδαστή, κατόχου και χρήστη του βιβλίου εν έτει 1915, για το σχολείο του. Ενθουσιασμός, που, κατά τη συνήθεια εκείνης της εποχής, εκφράστηκε με... ποιητικών φιλοδοξιών ομοιοκαταληξίες στις λευκές σελίδες της αρχής και έχει ως εξής:
«Ω τερπνόν Διδασκαλείον/ή τε μάλλον θεωρείον/με επλούτισες με γνώσεις/και με λες ''πάνε να δώσεις/το καλόν ν' ανταποδώσεις/στα παιδία του σχολείου/χάριν του Διδασκαλείου''»!
Από το τελευταίο κεφάλαιο του βοηθήματος «Διάφορα γνωμικά εκ των Προφητών», η στήλη ανθολογεί τα πιο βατά στην πρόσληψη μαθητών, που έχουν εξοικειωθεί κάπως με ανάλογα αποφθέγματα από την ελληνική αρχαιότητα:
«Λέων ερεύξεται και τις ου φοβηθήσεται;». «Του φαγόντος τον όμφακα αιμωδιάσουσιν οι οδόντες». «Ουαί ο οικοδομών πόλιν εν αίμασι, και πόλιν ετοιμάζων εν αδικίαις». «Ουαί οι εν κρυφή βουλήν ποιούντες, και έσται εν σκότει τα έργα αυτών». «Ουαί τω ανόμω, πονηρά κατά τα έργα των χειρών αυτού συμβήσεται αυτώ».
Τα γνωμικά της Παλαιάς Διαθήκης παρατίθενται αμετάφραστα για το λόγο ότι έτσι έπρεπε να τα διαβάζουν, μαζί με τους δασκάλους τους, και οι μαθητές του δημοτικού σχολείου εκείνης της εποχής. Και, βέβαια, οι δάσκαλοι τα εξηγούσαν. Αλλά η υποχρεωτική απομνημόνευση ετοίμαζε για τα αρχαία στο γυμνάσιο.
Για να πάρουμε μια ιδέα τι και πώς διδάσκονταν (και δίδασκαν αργότερα) οι σπουδαστές των Διδασκαλείων στο μάθημα των Θρησκευτικών, βάσει του εγκριθέντος το 1914 προγράμματος για τη διδασκαλία «της Ιστορίας της Θρησκείας και του Πολιτισμού του Ιουδαϊκού λαού», θα παραθέσει η στήλη μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα από τη διδασκόμενη ύλη. (Από το σχολικό βοήθημα του Δ.Σ. Μπαλάνου «Περικοπαί εκ των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης»).
Προηγουμένως, όμως, ας μην παροραθεί ο ενθουσιασμός του σπουδαστή, κατόχου και χρήστη του βιβλίου εν έτει 1915, για το σχολείο του. Ενθουσιασμός, που, κατά τη συνήθεια εκείνης της εποχής, εκφράστηκε με... ποιητικών φιλοδοξιών ομοιοκαταληξίες στις λευκές σελίδες της αρχής και έχει ως εξής:
«Ω τερπνόν Διδασκαλείον/ή τε μάλλον θεωρείον/με επλούτισες με γνώσεις/και με λες ''πάνε να δώσεις/το καλόν ν' ανταποδώσεις/στα παιδία του σχολείου/χάριν του Διδασκαλείου''»!
Από το τελευταίο κεφάλαιο του βοηθήματος «Διάφορα γνωμικά εκ των Προφητών», η στήλη ανθολογεί τα πιο βατά στην πρόσληψη μαθητών, που έχουν εξοικειωθεί κάπως με ανάλογα αποφθέγματα από την ελληνική αρχαιότητα:
«Λέων ερεύξεται και τις ου φοβηθήσεται;». «Του φαγόντος τον όμφακα αιμωδιάσουσιν οι οδόντες». «Ουαί ο οικοδομών πόλιν εν αίμασι, και πόλιν ετοιμάζων εν αδικίαις». «Ουαί οι εν κρυφή βουλήν ποιούντες, και έσται εν σκότει τα έργα αυτών». «Ουαί τω ανόμω, πονηρά κατά τα έργα των χειρών αυτού συμβήσεται αυτώ».
Τα γνωμικά της Παλαιάς Διαθήκης παρατίθενται αμετάφραστα για το λόγο ότι έτσι έπρεπε να τα διαβάζουν, μαζί με τους δασκάλους τους, και οι μαθητές του δημοτικού σχολείου εκείνης της εποχής. Και, βέβαια, οι δάσκαλοι τα εξηγούσαν. Αλλά η υποχρεωτική απομνημόνευση ετοίμαζε για τα αρχαία στο γυμνάσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου